Jak zauważają autorzy projektu, skansen jest podróżą w czasie. Tworzy u zwiedzających iluzję przeniesienia się do innej ery. Pozwala widzom zanurzyć się w miejscu, które zostało zachowane lub odtworzone w najdrobniejszych szczegółach. Jakikolwiek nowy czy niespójny element mógłby zepsuć to doświadczenie. Architekci zespołu BAAS i Gina, nie chcąc zniszczyć magii skansenu w niemieckim Detmold, postanowili możliwie jak najmniej ingerować w krajobraz miejsca.
Projektując nowy pawilon wejściowy, przestrzenie wystawiennicze i sklep muzealny architekci wykorzystali naturalne nachylenie terenu. Umieścili oni wszelkie niezbędne funkcje pod ziemią tak, aby jak najmniej przeszkadzały w odbiorze skansenu i nie zniszczyły jego magii. W swojej propozycji, nawiązując do odkrytych na tym terenie form i kształtów, autorzy zaprojektowali nowy, okrągły plac dojazdowy do muzeum, który w swoim obrysie przypomina gest powitania gości otwartymi ramionami.
widok z góry
© BAAS + Gina
Architekci postanowili wzbogacić doświadczenie zwiedzających dając im możliwość wejścia w głąb ziemi i symbolicznego wynurzenia się na powierzchnię już w innym czasie. Zaprojektowana przez zespół hiszpańskich architektów „betonowa jaskinia”, pozwala gościom chcącym wejść na teren skansenu najpierw wniknąć w ziemię i, podążając za światłem ze świetlików, dotrzeć do okrągłych wind lub spiralnej rampy, która stopniowo pozwoli znowu wyjść na powierzchnię ziemi. Ta symboliczna podróż ze świata, który znamy na co dzień, poprzez ciemność jaskini, aż do zewnętrznej, innej już rzeczywistości skansenu, ma za zadanie spotęgować ową iluzję podróży w czasie i zintensyfikować uczucie wejścia do innej ery.
przekrój poprzeczny
© BAAS + Gina
Dla autorów głównym materiałem budowlanym ma być ziemia i beton. Beton, który będzie budował ściany, sufity, chodniki i świetliki. Materiał, który będzie starzał się w tym samym tempie, co miejsce, w którym się znajduje i w pełni się z nim zintegruje.
Poprzez stworzenie rozwiązania, które ze zrozumieniem i poszanowaniem miejsca ma wkomponować się w jego krajobraz, architekci chcieliby, aby goście skansenu pytali sami siebie: czy to zawsze tu było?
oprac.red.
na podstawie opisu autorskiego
