Warszawska pracownia projektowa Jędrak-Kościesza zdobyła trzecią nagrodę w konkursie na projekt przebudowy i rozbudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu. Zaproponowana przez zespół bryła, choć na pierwszy rzut oka dość monumentalna i monolityczna, ma być kolejną stroną opowieści o mieście zapisaną współczesnym językiem.
ważne elementy kształtujące projekt
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
współczesny język architektury
Konkursowe jury doceniło propozycję Kariny Jędrak-Kościeszy i Wojtka Motyki za, między innymi, wpisanie się w układ urbanistyczny ulicy Bernardyńskiej i odsłonięcie zespołu klasztornego, spójny język i próbę ponownego użycia dawnych materiałów budowlanych. Jak w detalach prezentuje się ten projekt?
plansza projektu
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
Tym, co wysuwa się na pierwszy plan, jest nowy budynek u zbiegu ulicy Bernardyńskiej i alei Słowackiego — nieco cofnięty względem pierzei pięciokondygnacyjny gmach (dwie kondygnacje podziemne i trzy naziemne) mieścić ma między innymi pracownie konserwacji, czytelnię, magazyn i archiwum.
Budynek stanowi materialny zapis zmian zachodzących w przestrzeni miejskiej, łącząc różne okresy historyczne w jednej lokalizacji. [...] Podłużna bryła nowego skrzydła została zaprojektowana jako reinterpretacja istniejącego rytmu założenia klasztornego. Jej proporcje, układ i sposób usytuowania względem dziedzińców oraz ulic otaczających kompleks odzwierciedlają spokojną harmonię dawnych struktur. Nowa forma nie staje się echem historycznych brył, lecz przemawia własnym, współczesnym językiem
— tłumaczą autorzy projektu.
elewacje i przekroje
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
architektoniczne gesty
Schodkowo zmniejszający się ku górze obiekt podkreślony jest dość „ciężką” fasadą — pozbawiona okien elewacja od strony ulicy Bernardyńskiej w całej okazałości prezentuje intrygujący materiał wybrany przez architektów: prefabrykowane płyty z mieszanki ceglanej mączki i gruzu. Wybór ten, jak podkreślają architekci, jest świadomym gestem architektonicznym i współczesnym głosem w dialogu z gotyckimi elewacjami zabytkowego zespołu klasztoru bernardynów.
Gruz, pochodzący z koniecznych prac rozbiórkowych, zostaje przetworzony i wkomponowany w nowe prefabrykaty. Następnie elementy są łamane w sposób, który oddaje naturalną, nieregularną strukturę kamienia, tworząc chropowatą fakturę o niejednolitym przebiegu pęknięć
— dodają projektanci.
elewacje i przekroje
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
Konstrukcję nowego budynku tworzy system słupowo-płytowy, który zapewniać ma elastyczność aranżacyjną pozwalającą na dostosowanie przestrzeni do zmieniających się potrzeb.
Ramy projektowanego muzeum, pomimo swojej zdecydowanej formy, zacierają granice między przestrzenią wewnętrzną a miejskim kontekstem, umożliwiając wzajemne interakcje i otwarcia
— tłumaczą architekci.
widok od strony ulicy Bernardyńskiej
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
dwa światy
Otwarcia te jednak nie są oczywiste, od zachodu — gdzie zlokalizowane jest główne wejście do muzeum — architekci zdecydowali się na pozostawienie historycznej bramy. Przekraczając ją, odwiedzający przechodzą z miejskiego zgiełku do wyciszającej strefy dziedzińca, a poprzez zaplanowaną sekwencję wnętrz, powoli wkraczają w podniosłą atmosferę muzeum, której kulminacją ma być ekspozycja w imponującej przestrzeni nawy głównej dawnego kościoła.
wejście główne do muzeum
© Jędrak-Kościesza pracownia projektowa
czytaj więcej:
nagrodzone i wyróżnione projekty w konkursie na projekt przebudowy i rozbudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu
projekt MA pracowni UGO Architecture
projekt MA pracowni P2PA
