Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Historia zespołu parku w centrum Białegostoku sięga końca XVII wieku. Jego wygląd zmieniał się przez lata, dostosowując do panujących mody i potrzeb, wciąż pozostawał jednak terenem reprezentacyjnym. Obecnie oprócz spacerów wśród drzew potrzebujemy również miejsc do celebracji chwili.
Funkcję tę spełniłby Pawilon Herbaciany w parku Planty, który swoją architekturą podniósłby także atrakcyjność miejsca oraz wzbogacił program parku. Projekt zakłada poszanowanie otoczenia oraz historii miejsca. Pawilon Herbaciany swoją ofertą zatrzymałby osoby przechodzące przez Planty na dłużej, pozwalając cieszyć się zieloną przestrzenią w centrum miasta. Oprócz oczywistej funkcji pawilonu, spełni się on również w roli oazy spokoju i ciszy, dającej ukojenie bez konieczności wyjazdu poza miasto. Odwiedzający pawilon pokonując drogę przez park, doznają wyciszenia, które według dawnej japońskiej tradycji ma oczyścić umysł przed spożyciem herbaty.
lokalizacja
© Sara Kowalczuk-Fijałkowska
Budynek, utrzymany w duchu zrównoważonego rozwoju, dzięki zastosowaniu zielonego dachu zwiększyłby bioróżnorodność w parku. Wyzwaniem podjętym w tym projekcie jest wybrana lokalizacja, która stawia wymagania co do formy, miejsca usytuowania obiektu w zabytkowym parku oraz jego funkcji. Koncepcyjny projekt Pawilonu Herbacianego został zaprojektowany według pięciu zasad nowoczesnej architektury stworzonych przez Le Corbusiera. Ważnym aspektem jest również funkcjonalizm, mający swoje źródło w szkole Bauhausu. Duża przestrzeń pawilonu pozwala na swobodne kreowanie układu wnętrza i dostosowanie do zmieniającego się wraz z porami roku zapotrzebowania.
wizualizacja pawilonu
© Sara Kowalczuk-Fijałkowska
Nieodzowna przy tworzeniu koncepcji projektu była wizja lokalna parku Planty, która pozwoliła na określenie potrzeb oraz zmian, jakie należy wprowadzić na tym terenie. Obecnie mieszczące się tam obiekty usługowe nie są reprezentacyjne. Powinny one stanowić uzupełnienie założenia parkowego, upiększać przestrzeń. Propozycja umiejscowienia obiektu w parku Planty, jak pokazuje wieloaspektowa analiza fragmentu centrum Białegostoku, jest tym bardziej zasadna, że brakuje tu atrakcyjnej kawiarni, architektura istniejących lokali gastronomicznych jest źle ukierunkowana; wynika także z potrzeb mieszkańców oraz przyjezdnych. Dokładne miejsce obiektu zostało wyznaczone poprzez oś basenu z pomnikiem Praczek, co dodatkowo tworzy harmonię i zamierzoną kompozycję.
rzut
© Sara Kowalczuk-Fijałkowska
Impulsem do stworzenia koncepcji projektu Pawilonu Herbacianego była obserwacja parku Planty, jego oferty, zmieniających się potrzeb lokalnej społeczności oraz turystów. Własne doświadczenia autorki pracy były ważnym czynnikiem przy projektowaniu, znacząco wpłynęły na program i ofertę pawilonu. Zaobserwowany deficyt całorocznych lokali na terenie parku oraz wzrost zainteresowania parkiem Planty, a co za tym idzie znajdującymi się tu usługami, miały wpływ na wielkość i formę budynku. Duża ilość przeszkleń, ukazująca wnętrze obiektu, przyciąga klientów; komfortowe, zadaszone tarasy są dodatkową przestrzenią dla konsumentów, których liczba znacząco wzrasta w sezonie letnim.
przekrój
© Sara Kowalczuk-Fijałkowska
Pomimo dużej powierzchni (ponad 500 metrów kwadratowych) budynek jest przeciwieństwem monumentalnych, przysadzistych budowli. Jednopoziomowy obiekt o prostej, lekkiej formie wpisuje się w otoczenie, a przeszklone ściany sprawiają wrażenie „wlewania się” zieleni do wnętrza.
wnętrze pawilonu
© Sara Kowalczuk-Fijałkowska
Sara KOWALCZUK-FIJAŁKOWSKA
Ilustracje: © Autorka
