Praca „Reflections of the past” wykonana przez Karolinę Chodurę i Joannę Rozbrój, otrzymała Grand Prix oraz pierwszą nagrodę w konkursie A na Biennale Architektury Kraków 2019
Celem otwartego, architektoniczo-urbanistycznego konkursu A, w którym autorki brały udział, było wyłonienie najlepszego projektu nawiązującego do idei i tematu biennale „Połączenia — miasto i rzeka”.
Autorki swoim koncepcyjnym projektem przypominają o Wiśle i jej nadbrzeżu jako ważnej części dziedzictwa Krakowa.
rzut Starego Miasta z projektowanymi miejscami
© Karolina Chodura, Joanna Rozbrój
woda w mieście
Praca jest próbą połączenia przestrzeni publicznych Krakowa z rzeką. Odbywa się to poprzez serię delikatnych ingerencji wprowadzających wodę do stref publicznych miasta. Zabiegi te mają charakter site specific, a każdy z nich wynika z historii miejsca, w którym są przeprowadzane. Dzięki wykorzystaniu efemerycznych właściwości wody, takich jak przezierność, lustrzaność tafli, zmienność, elementy projektu są delikatne. Nie wprowadzają one nowych form do centrum Krakowa, jedynie podkreślają walory miejsc.
Ingerencje tworzące zmienny krajobraz miasta nie mają charakteru stałego — większość z nich pojawia się tylko w określonym czasie, w zależności od pory dnia, warunków zewnętrznych, czy też potrzeb użytkowych.
ingerencja na placu przy ul. Podzamcze
© Karolina Chodura, Joanna Rozbrój
efemeryczność
Autorki, bazując na historii (do XIV wieku Wisłę w okolicach Wawelu można było przejść, brodząc), postanowiły stworzyć plac miejski na rzece w postaci platformy. Projektowane miejsce ulega zmianom tak jak Wisła — zanurza się pod taflą wody, wyłania, tworząc plac, a czasem znika zupełnie. Podobnie dzieje się w przypadku propozycji wody na placu św. Marii Magdaleny, „płynących schodów” przy Bramie Floriańskiej, mgły na Plantach czy znikających ścian na placu Szczepańskim.
ilustracje placu przy ul. Podzamcze i skweru przy kościele Frańciszkanów
© Karolina Chodura, Joanna Rozbrój
Głównymi cechami projektu są ulotność i nieprzewidywalność, a wprowadzone ingerencje próbują na nowo nawiązać naderwaną więź człowieka z naturą. Nowo stworzone miejsca pozwalają na obcowanie z przyrodą — wodą i bujną roślinnością w centrum Krakowa.
Jury 15. Biennale Architektury w Krakowie, przyznając Karolinie Chodurze i Joannie Rozbrój nagrodę, uzasadniło swoją decyzję w ten sposób:
Zagadnienie relacji rzeki i miasta jest tu poruszone na wielu płaszczyznach istotnych dla historii Krakowa, jego tożsamości i przyszłości, która wiąże się z rzeką, o czym projekt mówi w trafnej i graficznie pięknej formie. Wisła była dawniej obecna w większej ilości przestrzeni miasta. Wykluczana przez stulecia, ma wrócić do przestrzeni uważnie wybranych placów, ulic i zaułków, nie tylko by przypomnieć o historii, ale by zwrócić uwagę na konieczność realnej koegzystencji przyrody i architektury. Termin „odzwierciedlenie” ma w tej pracy podwójne znaczenie: optycznego odbicia wizerunków domów, ludzi i nieba nad miastem, co jest niesione przez różne proponowane formy angażujące wodę: fontanny, baseny, obłoki pary, wodne kurtyny i inne. Jest też odzwierciedlenie metaforyczne, odnoszące się do wspomnień, wizerunków ulotnych i płynących jak woda — wszystkiego, co buduje unikalną i magiczną atmosferę Krakowa.
Zapraszamy również do zapoznania się z wynikami wszystkich konkursów MBA Kraków 2019.
Warto dodać, że Karolina Chodura jest laureatką Dorocznej Nagrody SARP im. Zbyszka Zawistowskiego — Dyplom Roku 2019, przyznanej za projekt pt. „Topografia niepamięci”.
oprac. Dobrawa BIES
ilustracje dzięki uprzejmości Karoliny Chodury i Joanny Rozbrój
