Maciej Kozłowski i Agata Wala, studenci architektury Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu zaprojektowali wirtualną przestrzeń do mieszkania, oferująca alternatywne schronienie dla ludzkości na wypadek katastrofy. Ich futurystyczny projekt Tabula Rasa znalazł się na krótkiej liście konkursowej międzynarodowego konkursu Virtual Home #2.
Konkurs Virtual Home był częścią cyklu Buildner Virtual Architecture, która skupia się na odkrywaniu architektury w cyfrowej rzeczywistości. Wyzwaniem było zaprojektowanie domu w technologii wirtualnej, kładąc przy tym nacisk na takie aspektu jak komfort i funkcjonalność. Głównym elementem projektu miał być salon i przestrzeń do pracy. Zachęcano również do wprowadzenia dodatkowych funkcji dodających charakteru, ale i wygody użytkowej. Celem było poszerzenie granic projektowania architektonicznego i stworzenie innowacyjnych, funkcjonalnych i wygodnych wirtualnych środowisk do życia w przyszłości.
pikselowe dystrykty osiedli łączą się w planetę
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
Zgłoszone na konkurs projekty oceniało jury w składzie: Tommaso Calistri (UNStudio, Dubaj), Christoffer Jansson (artysta 3D), Balkan Karisman (artysta CG), Karel Klein (Ruy Klein), Nina Lundvall i James Payne (Archipelago), Sean Shen (ZJJZ Atelier), Monika Woźniak (Antireality). I Nagrodę przyznano pracy Ephemeral Domiciles autorstwa zespołu ze Stanów Zjednoczonych w składzie: Yulun Liu, Dongqi Chen. Przyznano również II i III Nagrodę, sześć wyróżnień honorowych oraz ogłoszono krótką listę konkursową, na której jako jedyny z Polski znalazł się projekt studentów UAP. Wszystkie nagrodzone prace możecie zobaczyć na stronie konkursu.
projekt Tabula Rasa, oś czasu
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
czym jest dom?
Konkurs nie narzucał ram, a fraza virtual home była otwarta na dowolną interpretację. W poszukiwaniach odpowiedzi na to, czym może być wirtualny dom, skierowaliśmy nasze myśli ku czemuś, co nie tylko byłoby fascynującym eksperymentem, ale czymś, co mogłoby autentycznie poprawić jakość naszego życia, wykorzystując moc technologii. W dzisiejszym dynamicznie rozwijającym się świecie, gdzie granice między rzeczywistością a przestrzenią wirtualną stają się coraz bardziej rozmyte, architektura zaczyna odgrywać coraz ważniejszą rolę w kształtowaniu nowej rzeczywistości. Obecnie pojęcie domu nabiera nowego wymiaru. Zdecydowaliśmy się na interpretację jego znaczenia i spojrzenie na przyszłość z perspektywy problemów, z jakimi jako społeczeństwo będziemy musieli się zmierzyć — kryzys klimatyczny, przeludnienie i inne wyzwania zagrażające naszej planecie — opowiadają Maciej Kozłowski i Agata Wala.
zróżnicowane dzielnice i ich znaczenie dla wirtualnej planety
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
Tabula Rasa
Odpowiedzią na kryzysy, konflikty zbrojne i katastrofy, które mogą doprowadzić do utracenia naszej planety, jest według autorów przestrzeń wirtualna, oferująca alternatywne schronienie. Tabula Rasa, to alternatywna planeta wykreowana w przestrzeni wirtualnej. Łacińskie określenie oznaczające nowy początek, czystą kartę, oznacza w kontekście projektu nową szansę dla ludzkości. Miejsce będące nie tylko domem, ale przestrzenią do kontemplacji, edukacji, działalności ekologicznej i integracji społecznej. Autorzy zaproponowali także plan działania na wypadek katastrofy. Proponują oni hibernację ludzi w bezpiecznej przestrzeni kosmicznej, natomiast ich świadomość miałaby być przeniesiona do przestrzeni wirtualnej.
projekt składa się z modułów-pikseli, które tworzą osiedla i dystrykty
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
osiedla w przestrzeni wirtualnej
Projekt składa się z modułów-pikseli, które tworzą osiedla i dystrykty. Przestrzeń mieszkalna, edukacyjna, kulturalna oraz użyteczności publicznej są harmonijnie ze sobą połączone. Osiedla są zróżnicowane, a każdy dystrykt ma dominującą funkcję, która określa jego charakter. Zróżnicowanie zachęca do kontaktów i sprzyja wymianie społecznej.
aksonometria przykładowych modułów mieszkaniowych
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
Ważnym aspektem projektu jest powrót na Ziemię po jej odnowieniu. Przestrzenie edukacyjne i warsztatowe są kluczowe, aby ludzie uczyli się, jak kształtować i dbać o planetę. Dążymy do wspierania edukacji ekologicznej, promowania życia w mniejszych przestrzeniach, zaspokajając podstawowe potrzeby człowieka — tłumaczą studenci.
mały dom składa się z czterech modułów
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
przestrzeń mieszkalna
Kluczowym elementem projektu jest przestrzeń mieszkalna, która skupia się na funkcjonalności oraz małych metrażach. Projektanci zaproponowali domy różnych wielkości, składające się z modularnych elementów. Wielkość domu dostosowywana jest do ilości mieszkańców oraz ich potrzeb. Autorzy pozostawili również miejsce na personalizacje, dając mieszkańcom narzędzia do wyrażania indywidualizmu i dostosowania estetyki do swojego gustu. Ich celem było ukazanie zróżnicowanego społeczeństwa oraz wspieranie idei szacunku do przestrzeni i współpracy międzykulturowej.
średni dom, sześć modułów
© Maciej Kozłowski, Agata Wala
Nasz projekt to nie tylko wyimaginowany pomysł. To odpowiedź na realne wyzwania, z jakimi mierzymy się jako społeczeństwo. Alternatywna przestrzeń nie tylko oferuje schronienie, ale staje się miejscem, gdzie ludzie uczą się troski o planetę i współistnienia w zrównoważony sposób — podsumowują autorzy.
