Wykorzystując projektowanie parametryczne zespół polskich studentów architektury w składzie: Jacek Czudak, Dawid Drożdż i Mateusz Nisiewicz zaproponował modułowy wieżowiec z recyklingu. Obiekt może być przekształcany i się rozrastać, a jego funkcje zależą od użytkowników. Praca jako jedyna z Polski znalazła się w czołówce listy Top 50 konkursu The Skyrise 2022 organizowanego przez Impact Design Competitions.
Wyzwaniem konkursu było zaprojektowanie innowacyjnego i ikonicznego wieżowca, który łącząc wiele funkcji stanie się punktem orientacyjnym w mieście. Obiekt miał powstać na działce o powierzchni 12 tys. metrów kwadratowych, natomiast nie było ograniczeń co do jego wysokości. Propozycje miały charakteryzować się wyjątkową estetyką i przemyślaną organizacją przestrzenną oraz zróżnicowanym programem, uwzględniającym przestrzenie mieszkalne.
różne kształty wieżowca i przekrój
© Jacek Czudak, Dawid Dróżdż, Mateusz Nisiewicz
Zgłoszone z całego świata projekty ocieniało jury w składzie: Chris Lepine (Zaha Hadid Architects), Gideon Maasland (MVRDV), Carol Patterson (OMA — Office for Metropolitan Architecture), Elie Gamburg (Kohn Pedersen Fox), Marina Cabugueira CS (Wilder World), Ruben Urcola Pelaez (Aedas), Elina Cardet (Cardet Associates). Konkurs zwyciężył zespół z Ukrainy w składzie: Liubomyr Podolianych i Rusiev Kostiantyn, drugą nagrodę otrzymali Alvaro Arranz i Vicky Chan ze Stanów Zjednoczonych, a trzecią Duc Chu z Wietnamu. Jury przyznało także nagrodę studencką i zawyróżnienia specjalne oraz opublikowało listę Top 50, na której znalazła się propozycja z Polski autorstwa Jacka Czudaka i Mateusza Nisiewicza z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technicznego oraz Dawida Drożdża z Politechniki Śląskiej.
problem mieszkaniowy
We współczesnym świecie obserwujemy naprawdę szybki i stały rozwój miast i metropolii. W 2005 roku w miastach mieszkało pięćdziesiąt procent ludności. Nie wydaje się to dużo, ale dla porównania w 1960 roku było to zaledwie trzydzieści pięć procent, a w 2050 roku eksperci przewidują, że liczba ta wzrośnie do siedemdziesięciu procent. Najszybciej rozwijające się miasta znajdują się w Azji i Afryce, gdzie populacja sięga już nawet ponad 20-30 milionów mieszkańców! Zjawisko to prowadzi do powstania ogromnych miast, które mogą stać się bardzo gęste. Już teraz możemy być świadkami, że z powodu braku powierzchni mieszkalnej w mieście niektóre budynki muszą zostać wyburzone, aby zastąpić je nowymi, pozostawiając tony odpadów i materiałów nienadających się do ponownego wykorzystania. Co więcej, w dużych miastach wiele osób jest zmuszonych mieszkać w malutkich kawalerkach upychanych gdzieś w skomplikowanych i nieprzyjemnych dla oka drapaczach chmur. To bardzo częsta sytuacja na przykład w Hongkongu czy Tokio, ale nie tylko. Ludzie są zmuszani do pozostania w mieście, aby zachować pracę, ale świat, w którym wynajmuje się tylko dwa metry kwadratowe, by mieć gdzie się przespać, by skoro świt znów ruszyć do pracy, nie jest światem, w którym chcemy dalej żyć — tłumaczą autorzy projektu.
jako lokalizację projektu autorzy wybrali Tokio
© Jacek Czudak, Dawid Dróżdż, Mateusz Nisiewicz
uniwersalny wieżowiec
Propozycja studentów to zaprojektowany parametryczne wieżowiec z modułów — dzięki temu wszelkie modyfikacje obiektu są łatwo wprowadzane, a dostosowanie go do możliwości lokalizacji i wypisanie w tkankę miejską dowolnej aglomeracji nie stanowi problemu.
Nasz pomysł jest na tyle uniwersalny, że zmieściłby się w wielu gęsto zaludnionych miastach, takich jak na przykład Tokio, Hong Kong, Stambuł. Najlepsze miasto na lokalizacje to takie, które jest już pełne drapaczy chmur lub ma do czynienia z ogromną gęstością zaludnienia. Jednym z nich jest Tokio, które jest największym miastem na świecie pod względem liczby mieszkańców i to właśnie w nim zdecydowaliśmy się usytuować nasz projekt — mówią studenci.
moduły stworzone są z plastiku z recyklingu i drukowane na drukarce 3D
© Jacek Czudak, Dawid Dróżdż, Mateusz Nisiewicz
recyklingowane moduły
Każdy projektowany wieżowiec miałby solidny rdzeń, w którym wszystkie moduły byłyby poddawane recyklingowi lub przebudowywane przed przymocowaniem do elewacji rdzenia. Wieża wyznacza siatkę, ale nie narzuca ostatecznej opcji wyglądu, pozostawiając wiele możliwości aranżacji elewacji, zapewniając porządek. Budynek mógłby rosnąć i ciągle się zmieniać, dając mieszkańcom swobodę decydowania, na którym piętrze chcą mieszkać, w jaki sposób i jak aranżować przestrzeń.
typy modułów w wieżowcu: mieszkalne, komercyjne, wspólne
© Jacek Czudak, Dawid Dróżdż, Mateusz Nisiewicz
Co by było, gdybyś mógł kupić lub wynająć powierzchnię w wieżowcu i samodzielnie zaprojektować swoje mieszkanie, sklep, lub wybrać jeden z wielu już stworzonych modułów? W ten sposób możesz żyć tak, jak chcesz przy minimalnych kosztach. Po podjęciu decyzji o wyprowadzce możesz być wolny, a Twój moduł można usunąć, tworząc wolne miejsce dla przyszłych mieszkańców, pozostawiając zero waste przerabiając moduł pod kątem jego nowych użytkowników! — zapewniają studenci.
wizualizacja projektowanego wieżowca w Tokio
© Jacek Czudak, Dawid Dróżdż, Mateusz Nisiewicz
Wysokościowce zawierają gamę modułów do wyboru — mieszkalne i do wspólnego użytku, takie jak parki, kina, sklepy. Dzięki temu obiekty stają się samodzielnymi jednostkami i mogą zaspokoić większość potrzeb swoich mieszkańców. W trosce o środowisko wszystkie moduły w pełni nadają się do recyklingu lub wykonane są z materiałów, które można ponownie wykorzystać w przyszłości przy budowie nowych obiektów.
