Pomysły studentów Politechniki Poznańskiej na dzielnicę Dolny Łazarz

Dobrawa Bies

14 lutego '20

Projekt pt. „Szaga”

widok kładki w kierunku dzielincy Wilda

...

+13

Podczas tegorocznej BUDMY organizowaliśmy studenckie warsztaty urbanistyczno-architektoniczne. Jako obszar do opracowania zaproponowaliśmy teren Dolnego Łazarza, który wymaga dogłębnej strategii naprawczej i przemyślenia na nowo funkcji istniejących tam obiektów. Studenci Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej pod opieką dr. Bartosza Kaźmierczaka przez trzy dni intensywnie pracowali nad stworzeniem nowej propozycji funkcjonalno-urbanistycznej dla tej części Poznania.

Dolny Łazarz — zdefiniowanie problemu

Grupa z Politechniki Poznańskiej postanowiła opracować fragment Dolnego Łazarza — wokół terenów kolejowych. Takie poindustrailne obszary w miastach mają podwójną naturę: z jednej strony otwierają widok na miasto, a z drugiej są granicą tnącą miejski krajobraz i blokującą rozwój dzielnic. O roli terenów pokolejowych w Poznaniu — Wolnych Torach napisano już wiele oraz szczegółowo zidentyfikowano i oceniono przestrzenny potencjał drzemiący w samym sercu miasta. Rezultatem konkursów architektoniczno-urbanistycznych, dyskusji i debat na temat przyszłości tego terenu będzie uchwalenie, przygotowywanego przez Miejską Pracownię Urbanistyczną, miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Według przyjętej koncepcji planowana na terenach pokolejowych powstanie dzielnica, która zapewni użytkownikom przestrzenie przyjazne i otwarte.

Uczestnicy warsztatów chcieli zwrócić uwagę na ważną kwestię: przyjęcie dokumentu, a jego realizacja to dwie odrębne sprawy. Ile lat może potrwać realizacja nowej dzielnicy na poprzemysłowym obszarze o wielkości ponad stu siedemnastu hektarów? Jak znaleźć piętnaście tysięcy nowych mieszkańców, skoro od kilku lat, co roku z Poznania ubywa około półtora tysiąca ludzi? Czy zanim powstanie dzielnica (w perspektywie 20–25 lat oczekiwania) można przeprowadzić działania oswajające ten teren?

kładka pieszo-rowerowa łącząca dzielnice Wilda z Łazarzem

Wolne Tory

„Otwórzmy Wolne Tory TERAZ!”— tym hasłem kierowały się grupy studenckie podczas trzydniowych warsztatów. Ich tutor dr Bartosz Kaźmierczak wprowadził pewne wytyczne, które pomogły skoncentrować uwagę na istotnych i możliwych do opracowania rozwiązaniach:

forma/znak/obiekt — kreowanie tożsamości miejsca poprzez budowanie wizerunku nowo powstającej, nowoczesnej dzielnicy Poznania–CITY,
znaczenie/sens/symbolika — połączenie dzielnic jako symbol otwartości i przyjaźni, łączenia ponad podziałami,
racjonalność/zysk/wartość dodana — ponowne wykorzystanie elementów zagospodarowania, zaangażowanie czynnika społecznego podczas realizacji, kreacja pożądanego efektu przestrzennego przy użyciu minimalnych środków.

praca nad projektami

fot.: Dobrawa Bies © A&B

trzy grupy, trzy rozwiązania

Studenci zaproponowali otwarcie niedostępnych publicznie terenów Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego poprzez stworzenie bezpiecznej ścieżki pieszo-rowerowej łączącej dwie poznańskie dzielnice.

projekt pt. „Szaga” łączy Wildę z Łazarzem

Projekt pt. „Szaga” autorstwa Izabeli Kazimierskiej, Olimpii Stańczak, Karoliny Szatko, Kamili Szyc i Katarzyny Tapałaj to próba odpowiedzi na pytanie dotyczące dostępności zamkniętych obecnie przestrzeni Poznania —Wildy i Łazarza. Przecięcie terenu wolnych torów kładką pieszo-rowerową zapewnia naturalne połączenie międzydzielnicowe, a wprowadzenie iluminacji świetlnych oswaja postindustrialną przestrzeń. Autorki zaprojektowały kładkę z jak najmniejszą liczbą podpór, aby w przyszłości można było przenieść ją w inne miejsce.

przejście nad torami kolejowymi „Zielona Wstążka”

Projekt pt. „Zielona Wstążka” autorstwa Karoliny Klocek, Weroniki Żmidzińskiej, Józefiny Urbańskiej, Moniki Mikołajczyk i Karola Tomczaka nawiązuje do przyjaznej środowisku polityki Poznania. Forma kładki przedstawia przeplatające się nawzajem fragmenty łuków tworzące zwartą bryłę. Autorzy, odnosząc się do hasła ,,miasto otwarte, miasto przyjazne” wprowadzili zieleń w postaci bluszczu oplatającego dziesięć łuków, tworzących konstrukcję kładki. Przejście nad torami kolejowymi zostało podzielone na dwie wstęgi: pieszą i rowerową. Wejście od strony Łazarza, jak i Wildy wzbogacono przez wprowadzenie skwerów z zielenią, które dodatkowo zwiększają powierzchnię biologicznie czynną.

kładka wykonana z kortenu łączy trzy rynki: Łazarski, Wildecki i Nowy Rynek

Trzeci projekt pt. „Łazik” autorstwa Niny Lipowskiej, Aleksandry Kamyszek, Sary Paliwody, Aleksandry Stoltz i Joanny Stefańczyk. Założeniem autorek było połączenie trzech rynków: Łazarskiego, Wildeckiego i centrum biznesowego Nowy Rynek. Głównym materiałem, z którego wykonano kładkę jest korten, dobrze wpisujący się w industrialny krajobraz. Do konstrukcji przejścia wykorzystano stalowe profile, a instalacja wykonana z rusztowań, pozwala na dojście do kładki od strony Wildy. Dodatkowe proste formy wystawiennicze mają zachęcić mieszkańców do podjęcia działań artystycznych, których efektem będzie urozmaicenie kulturowe tej części Poznania.