Projekt colivingowego osiedla w Londynie, autorstwa Julii Śliwki i Renaty Wacławowicz, studentek architektury Politechniki Wrocławskiej otrzymał nagrodę publiczności w konkursie Living-Hub organizowanym przez platformę UNI. Wyzwaniem było zaprojektowanie przystępnego cenowo, wpisanego w otoczenie osiedla dla mieszkańców w wieku od 18 do 40 lat.
Zadaniem konkursu Living-Hub było zaprojektowanie przystępnego cenowo osiedla, które zapewni podstawowe warunki mieszkaniowe. Projekt miał być położony na działce w centrum Londynu o powierzchni 2 657 metrów kwadratowych. Uczestnicy mieli uwzględnić takie aspekty, jak empatia wobec potrzeb użytkownika, przystępność ceny, uniwersalność rozwiązań i uszanowanie kontekstu.
projekt osiedla miał powstać na działce w Londynie
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
Osiedle miał być zaprojektowane dla stu mieszkańców w dwóch przedziałach wiekowych — młodzi dorośli (18 do 25 lat) i pracujący profesjonaliści (25 do 40 lat). Projekty uniwersalnych domów/jednostek mieszkalnych miały opierać się na dwóch rodzajach modułów — dla singli i par. Bloki utworzone z tych jednostek miały być połączone z częściami wspólnymi i usługami. Każda z jednostek miała zawierać podstawowe pomieszczenia: kuchnię, sypialnię, salon, balkon i łazienkę.
mieszkania miały być zaprojektowanie dla osób w wieku od 18 do 40 lat
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
nagroda publiczności dla polskich studentek
Prace nadesłane z całego świata oceniało jury pod przewodnictwem Luka Tozera, architekta z londyńskiej pracowni Pitman Tozer Architects. Nagrodę główną otrzymał projekt Young G. London autorstwa Teodory Pascu z Rumunii. Jury przyznało również cztery wyróżnienia równorzędne.
Nagrodę publiczności otrzymał projekt Living-hub autorstwa Julii Śliwki i Renaty Wacławowicz z Politechniki Wrocławskiej, wykonany pod kierunkiem dr Anny Berbesz.
Młodzi ludzie wchodzący w dorosłość bardzo często nie są w stanie kupić i utrzymać mieszkania w centrum miasta. Jest to ogromny, globalny problem, jednak Wielka Brytania przoduje w rankingu, ze względu na wysokie koszty życia. Tańsze mieszkania są zazwyczaj pozbawione przestrzeni potrzebnej do prawidłowego funkcjonowania. Z tego względu wypłynęła potrzeba stworzenia tanich, kompaktowych mieszkań z przestrzeniami wspólnymi zapewniającymi swobodę — tłumaczą autorki.
Living-hub otrzymał nagrodę publiczności
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
coliving w Londynie
Założenie przez swój układ przestrzenny wspiera model ekonomii cyrkularnej — coliving poprzez ideę współdzielenia dóbr i zasobów jest ekologiczną formą zamieszkania. Ten model zamieszkiwania, oprócz większej przystępności cenowej, ułatwia nawiązywanie znajomości. Może być dobrym rozwiązaniem między innymi dla osób szukających kontaktów, którym zależy na budowaniu więzi i społeczności dzielących podobne wartości. Mogą to być studenci, młodzi profesjonaliści, cyfrowi nomadzi, czy ludzie często zmuszeni do przeprowadzek w związku z wykonywaną pracą.
lokale na parterze to pomieszczenia usługowe a piętra to mieszkania
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
przyjazna skala
Autorki, aby odpowiednio zaprojektować zabudowę mieszkaniową dokonały szeregu analiz — w niedalekim sąsiedztwie działki znajdują się lokale usługowe oraz parki. Doszły do wniosku, że zarówno aspekt związany z usługami, jak i przestrzenią spacerową powinien być elementem determinującym skalę urbanistyczną budynków.
Aby ustalić bryłę budynku, wyznaczyłyśmy promień oddziaływania usług sąsiadujących z działką oraz przewidywaną trasę spacerową przechodnia. Aby stworzyć optymalne warunki do spaceru, zaprojektowałyśmy zespół pięciu budynków połączonych ze sobą łącznikami z atrium w środku — opowiadają architektki.
Lokale na parterze przeznaczone są na pomieszczenia usługowe, które będą funkcjonowały na zasadzie kooperacji. Zaprojektowane przez studentki przebicia w zabudowie zachęcają do wejścia do środka atrium, oraz ukazują co się dzieje za budynkiem. Atrium ma być również przestrzenią, w której można się wyciszyć. Budynki wygłuszają dźwięki, ale dzięki „przebiciom” nie dają wrażenia zamknięcia.
w atrium autorki zaprojektowały zielone „kopce”
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
zielone kopce
W swoich analizach studentki zwróciły uwagę na brak zieleni półprywatnej dla mieszkańców okolicznych osiedli. Z tego względu stworzyły „kopce” w przestrzeni atrium, które mają zapewnić kontakt z naturą przy ich jednoczesnej uniwersalności. Mogą być one fragmentem skateparku, miejscem do odpoczynku czy pełnić funkcję mini amfiteatru. Druga część wprowadzonej zieleni uporządkowanej znajduje się w najbardziej eksponowanej części działki i jest to przestrzeń publiczna, pozwalająca na relaks.
rzuty i typy mieszkań
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
hierarchia przestrzeni
Projektując mieszkania w duchu colivingu, istotnym dla autorek aspektem było wprowadzenie wyraźnej hierarchii prywatności i skali przestrzeni. Są to, po kolei, pomieszczenia najbardziej prywatne, do których dostęp mają tylko osoby mieszkające w danym pokoju, czyli łazienki i sypialnie. Następne to przestrzenie przeznaczone do spożywania i przygotowania posiłków, dedykowane mieszkańcom dwóch sypialni. Kolejne, półpubliczne, horyzontalne przestrzenie wspólne, łączą funkcje komunikacji pionowej oraz przestrzenie do relaksu czy pracy, pozwalając na spędzanie czasu ze współlokatorami ze wspólnego piętra. Kontekst dla większych wydarzeń stanowią publiczne place, a łącząca je aleja piesza funkcjonuje jako element integrujący wszystkich mieszkańców osiedla.
dachy porośnięte są niską roślinnością
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
prosta architektura i ekologiczne rozwiązania
Zróżnicowana wysokość budynków stanowi nawiązanie do otaczających osiedle obiektów. Prosta, zachowawcza architektura zaprojektowana została z dbałością o detale oraz wrażliwością na problemy środowiska naturalnego. Skumulowanie wszystkich potrzebnych usług w zespole zmniejsza konieczność korzystania z samochodu. Zapewnione zostały parkingi rowerowe i stacje ładowania pojazdów elektrycznych.
architektura osiedla wpisuje się w zróżnicowany kontekst otoczenia
© Julia Śliwka, Renata Wacławowicz
W budynkach autorki przewidziały magazynowanie wody deszczowej i pobór energii solarnej (panele fotowoltaiczne na największym z dachów) oraz zastosowały dachy zielone porośnięte niską roślinnością. Konstrukcja obiektów jest materiało- i energooszczędna, stworzona jako modularny system z drewna CLT. Dodatkowym atutem jest wpisanie w zróżnicowany kontekst, zarówno historycznych, zabytkowych, jak i nowoczesnych budynków w sąsiedztwie.
Poczytajcie także o projekcie osiedla colivingowego dla seniorów w Kapsztadzie, za który Jullia Śliwka wraz z Zuzanną Orłowską otrzymała nagrodę główną konkursu Co-life 2.0.
