Dawid Kątny w swojej pracy dyplomowej podjął próbę opracowania metody parametrycznego projektowania zabudowy mieszkaniowej z wykorzystaniem programu Grashopper. Projekt wykonany na Politechnice Śląskiej pod kierunkiem dr. Tomasza Bradeckiego zakwalifikował się do międzyuczelnianego konkursu na najlepszy dyplom z zakresu urbanistyki, gospodarki przestrzennej i zrównoważonego rozwoju.
Celem projektu dyplomowego było opracowanie skryptu, który pozwala na łatwe i natychmiastowe różnicowanie możliwości zabudowy mieszkaniowej i mieszkaniowo-usługowej na dowolnym terenie. Efektem jest narzędzie umożliwiające bardzo szybkie (wygenerowanie wariantu trwa dwie minuty), wirtualne eksperymentowanie z różnymi alternatywami zabudowy — skrypt generuje plany, modele 3D oraz eksportuje wszystkie wskaźniki urbanistyczne.
algorytm racjonalnie dzieli kwartały działek
© Dawid Kątny
projektowanie parametryczne zespołów mieszkaniowych
Stworzony skrypt umożliwia projektowanie parametryczne zespołów mieszkaniowych o większej skali (40–200 ha), które pozwalają na takie kształtowanie struktury zabudowy, by uzyskać efekt skali jednostki sąsiedzkiej z uwzględnieniem założeń urbanistycznych. Algorytm racjonalnie dzieli na kwartały wcześniej ustaloną działkę, tworząc między nimi ciągi komunikacyjne, a następnie przydziela stosowne obszary pod typy zabudowy, zakładając jej hierarchizację względem gęstości, od zewnątrz ku środkowi.
Przy tworzeniu budynków mieszkaniowych najważniejszym założeniem było zachowanie odpowiedniej odległość obiektu od granicy działki oraz uwzględnienie kierunków świata, tak by mieszkania były zawsze odpowiednio nasłonecznione. Przestrzeń pomiędzy budynkami przeznaczona jest na miejsca postojowe i zieleń miejską.
skrypt odpowiedzialny za zabudowę wielorodzinną
© Dawid Kątny
narzędzia optymalizujące a zagospodarowanie przestrzeni
Dużym atutem projektowania w środowisku Grashopper jest stosowanie narzędzi optymalizujących. Użyty przez Dawida Kątnego Galapagos testował (w kilkudziesięciu wariantach) formę urbanistyczną i pozwolił na uzyskanie wyższego o dwa procent wskaźnika wykorzystania terenu. Wykonane w optymalizacji parametrycznej testy pozwoliły na uzyskanie nawet kilkuset mieszkań więcej w porównaniu do tradycyjnego projektowania, przy tych samych założeniach kompozycyjnych.
wizualizacjia finalnego projektu
© Dawid Kątny
Dyplom udowodnił, że nowoczesne metody projektowania urbanistycznego przyczyniają się do lepszego i bardziej optymalnego wykorzystania terenu. Tego typu skrypt może być bardzo cenny dla analiz studium chłonności terenu — szczególnie wobec wyzwań idei miasta zwartego i zrównoważonego rozwoju. Dalsze rozwijanie narzędzia pozwoliłoby m.in. na obliczenie kosztów infrastruktury czy też przewidywanie oddziaływania inwestycji na środowisko.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Dawida Kątnego
