Tak mogło wyglądać Muzeum Architektury we Wrocławiu! Konkursowa propozycja UGO Architecture

Ola Kloc

31 stycznia '25

projekt Muzeum Architektury we Wrocławiu

...

w skrócie
W rozstrzygniętym w grudniu 2024 roku konkursie na projekt rozbudowy i przebudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu przyznano trzy nagrody i trzy równorzędne wyróżnienia. I Nagrodę zdobyła pracownia TŁO, II Nagrodę przyznano zespołowi ch+ architekci, a III — Jędrak-Kościesza pracownia projektowa. Wyróżnienia przyznano konkursowym propozycjom Kuryłowicz & Associates, Karol Żurawski, pracownia projektowa i Atelier Tektura. W konkursie udział wzięła także pracownia UGO Architecture, której koncepcja harmonijnie wpisuje się w historyczną tkankę miasta. Bryła nowej części muzeum nawiązuje do zabudowy klasztornej poprzez spadziste dachy, wyraziste ściany szczytowe i ceglane elewacje, co pozwala na zachowanie ciągłości architektonicznej przy wprowadzeniu współczesnych akcentów. Elewacje budynku wzbogacone zostaną o naturalny bluszcz, który pełni funkcję estetyczną, poprawia mikroklimat, działa jako izolacja termiczna i wspomaga oczyszczanie powietrza. Nowe wejście do muzeum będzie prowadziło przez zielony pawilon, tworzący „Tajemniczy Ogród” z systemem zarządzania wodą deszczową w formie kaskady i ogrodu retencyjnego. Integracja z otoczeniem zakłada duże przeszklenia na elewacji, umożliwiające otwarcie budynku na park i ulicę Bernardyńską, co zwiększa dostępność i interakcję z przestrzenią miejską. Zrównoważone materiały budowlane to kluczowy element projektu — wykorzystanie cegły, piaskowca oraz lastryko z odzyskanego kruszywa redukuje ślad węglowy i podkreśla szacunek dla historii. Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej portalu A&B

w skrócie

W rozstrzygniętym w grudniu 2024 roku konkursie na projekt rozbudowy i przebudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu przyznano trzy nagrody i trzy równorzędne wyróżnienia. I Nagrodę zdobyła pracownia TŁO, II Nagrodę przyznano zespołowi ch+ architekci, a III — Jędrak-Kościesza pracownia projektowa. Wyróżnienia przyznano konkursowym propozycjom Kuryłowicz & Associates, Karol Żurawski, pracownia projektowa i Atelier Tektura.
W konkursie udział wzięła także pracownia UGO Architecture, której koncepcja harmonijnie wpisuje się w historyczną tkankę miasta.
Bryła nowej części muzeum nawiązuje do zabudowy klasztornej poprzez spadziste dachy, wyraziste ściany szczytowe i ceglane elewacje, co pozwala na zachowanie ciągłości architektonicznej przy wprowadzeniu współczesnych akcentów.
Elewacje budynku wzbogacone zostaną o naturalny bluszcz, który pełni funkcję estetyczną, poprawia mikroklimat, działa jako izolacja termiczna i wspomaga oczyszczanie powietrza.
Nowe wejście do muzeum będzie prowadziło przez zielony pawilon, tworzący „Tajemniczy Ogród” z systemem zarządzania wodą deszczową w formie kaskady i ogrodu retencyjnego.
Integracja z otoczeniem zakłada duże przeszklenia na elewacji, umożliwiające otwarcie budynku na park i ulicę Bernardyńską, co zwiększa dostępność i interakcję z przestrzenią miejską.
Zrównoważone materiały budowlane to kluczowy element projektu — wykorzystanie cegły, piaskowca oraz lastryko z odzyskanego kruszywa redukuje ślad węglowy i podkreśla szacunek dla historii.
Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej portalu A&B

Emocje po rozstrzygnięciu konkursu na projekt przebudowy i rozbudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu jeszcze nie opadły. Choć za nami pierwsze spotkanie pokonkursowe, końca dobiega również wystawa prezentująca wszystkie 36 zgłoszonych prac, wyniki najważniejszego konkursu architektonicznego ubiegłego roku wciąż wracają w branżowych (i nie tylko) rozmowach. Nagrodzone i wyróżnione projekty obejrzeć można było w wielu publikacjach, dziś sięgniemy nieco dalej i przyjrzymy się konkursowej propozycji poznańskiego zespołu UGO Architecture.

powiew świeżości

Choć nie znalazła się na podium, praca Hugona Kowalskiego i Zuzanny Durak, którą duet konsultował z Tomaszem Piwińskim, zwróciła uwagę osób komentujących wyniki. Doceniano między innymi nawiązanie do historycznej bryły MA i wpisanie się w niezwykle trudny kontekst urbanistyczny.

Taki też był cel autorów — harmonijne wpisanie nowej bryły w historyczną zabudowę Wrocławia przy wprowadzeniu współczesnych, charakterystycznych dla pracowni akcentów. Od strony ulicy Bernardyńskiej bryła podkreślać ma pierzejowy charakter ulicy poprzez dwie niemal bliźniacze elewacje — ceglane ściany szczytowe zwieńczone dwuspadowymi dachami przypominające istniejący budynek wejściowy muzeum.

plan zagospodarowania terenu

Forma nowej części budynku nawiązuje do zabudowy klasztornej — spadziste dachy, wyraziste ściany szczytowe i ceglane elewacje odzwierciedlają historyczną prostotę i harmonię, jednak w sposób odświeżony i nowoczesny. Zdwojenie dachów oraz ich rytm to subtelne odwołanie do mnogości form historycznego zespołu klasztornego, co pozwala na zachowanie ciągłości architektonicznej, jednocześnie wprowadzając nowe jakości przestrzenne — tłumaczą ideę architekci z UGO Architecture.

Bryła na planie w kształcie trapezu zwęża się w kierunku parku Juliusza Słowackiego. Zarówno na elewacji od ulicy Bernardyńskiej, jak i od strony parku, architekci zaplanowali duże przeszklenia — witryny, które zapraszają przechodniów i naturę do (fizycznego i symbolicznego) wejścia do muzeum.

aksonometria

Elewacje nowego budynku, podobnie jak istniejącej części klasztornej, porastać ma rodzimy bluszcz — rozwiązanie to pełnić ma nie tylko funkcję estetyczną, ale i poprawiać mikroklimat wokół budynku, działać jako naturalna warstwa izolacyjna i wspomagać proces oczyszczania powietrza.

widok od ulicy Bernardyńskiej w kierunku alei Słowackiego

wejście przez tajemniczy ogród

Nowe, główne wejście do muzeum zaplanowane jest na wprost zabudowy przy ulicy Bernardyńskiej projektu Maćków Pracownia Projektowa. Cofnięty od linii ulicy pawilon prowadzący do budynku głównego, zgodnie z założeniami autorów, miałby być zieloną wizytówką obiektu — wyniesioną na ponad trzy metry „donicą” z roślinnością.

Świetlik w dachu pozwala odwiedzającym spojrzeć na dominantę wieży kościoła, co buduje większą relacje między wnętrzem a zewnętrzem. W okresie letnim przeszklona elewacja pawilonu może zostać całkowicie otwarta, co pozwala na płynne połączenie przestrzeni holu z ogrodem, tworząc jedną, spójną strefę — tłumaczą architekci. — Na dachu pawilonu zaprojektowano system przelewowy (odprowadzanie wody opadowej) w formie kaskady, która w efektywny i wizualnie atrakcyjny sposób zarządza nadmiarem wody deszczowej. Woda ta jest gromadzona w ogrodzie deszczowym, zlokalizowanym w strefie wejściowego „Tajemniczego Ogrodu”, tworząc naturalny i zrównoważony system wodny — dodają.

pawilon wejściowy

Woda zresztą jest jednym z kluczowych elementów projektu, architekci celebrują jej obecność, tworząc dla niej artystyczne ramy w postaci indywidualnie projektowanych rur spustowych w nowym budynku magazynu czy rzygaczy w pawilonie wejściowym.

czerpiąc z przeszłości

Po przeciwnej stronie krużganka dawnego klasztoru pobernardyńskiego znajduje się odpowiadający pawilonowi wejściowemu modernistyczny fragment muzeum (nowa kawiarnia), w którym architekci zaplanowali wymianę dwóch paneli na ruchomą fasadę gilotynową. Zabieg ten pozwala na sezonowe otwieranie lokalu na pobliski park.

widok od strony parku Juliusza Słowackiego

Dobierając materiały, architekci inspirowali się tradycyjną zabudową Wrocławia (cegła), historycznym budynkiem muzeum (piaskowiec) oraz tym, co dziś w architekturze zyskuje na wartości — ponownym wykorzystaniem materiałów.

Posadzki z jasnoszarego lastryko wykonano z kruszywa pochodzącego z odzysku — rozebranych elementów konstrukcji historycznej — tłumaczą architekci. — Taki wybór nie tylko redukuje ślad węglowy, ale także niesie wartość symboliczną, podkreślając ciągłość i szacunek wobec przeszłości.