Centrum Innowacji Texoversum,
projekt: allmannwappner,
Menges Scheffler Architekten, Jan Knippers Ingenieure
Texoversum to nowoczesne centrum naukowo-badawcze, stworzone z myślą o wspieraniu edukacji, badań i innowacji w branży tekstylnej. Nowy budynek, wykonany w ramach rozbudowy kampusu Uniwersytetu Nauk Stosowanych w Reutlingen, wyróżnia się przełomową tkaną elewacją. Projekt zrealizowano we współpracy z monachijskim biurem allmannwappner, frankfurckim zespołem Menges Scheffler Architekten oraz stuttgarckimi inżynierami z Jan Knippers Ingenieure. Texoversum to pierwszy na świecie obiekt, którego elewacje pokryte są tkanymi panelami z włókien węglowych i szklanych, symbolizują możliwości nowoczesnych materiałów i innowacyjnych technik tekstylnych w architekturze.
tkana struktura stworzona przez robotów
Centralnym motywem projektu jest tkana struktura, widoczna zarówno w fasadzie budynku, jak i w układzie wewnętrznym. Płyty elewacyjne wykonano przy użyciu innowacyjnego procesu robotycznego nawijania włókien, tworząc ażurowe elementy. Każda płytka zaprojektowana została według pięciu 5 różnokształtych modułów, które połączone w odpowiedni sposób nadają rytm i kształt elewacji dostosowany do ruchu słońca po nieboskłonie.
Centrum Nowoczesnych Technologii Tekstylnych Texoversum w Reutlingen — tkana struktura elewacji budynku
© Brigida González
produkcja elewacji
z włókna węglowego i szklanego
Profesor Achim Menges, dyrektor Menges Scheffler Architekten i założyciel Instytutu Projektowania Komputerowego i Konstrukcji na Uniwersytecie w Stuttgarcie, opisuje proces produkcji owych płytek elewacyjnych. Technologia Robotic Coreless Filament Winding (RCFW) pozwala robotowi umieszczać włókna pomiędzy dwoma obracającymi się szablonami, umożliwiając swobodne kształtowanie elementów bez generowania zbędnych odpadów.
Centrum Nowoczesnych Technologii Tekstylnych Texoversum w Reutlingen — włókna
© allmannwappner
innowacyjna fasada:
lekka konstrukcja i ochrona przeciwsłoneczna
Architekci wykorzystali interdyscyplinarne podejście, łącząc architekturę z inżynierią strukturalną oraz nauką o materiałach. Elewacja Texoversum pełni zarówno funkcję estetyczną, jak i techniczną, zapewniając m.in. ochronę przeciwsłoneczną zgodnie z wymogami niemieckiego prawa budowlanego. Po utwardzeniu włókna tworzą ażurowe elementy strukturalne, które mocuje się do betonowych płyt budynku. Niska masa każdego elementu (poniżej 30kg) umożliwia prosty montaż przy użyciu standardowych narzędzi, aprecyzyjnie zaprojektowane otwory wpłytkach elewacyjnych zapewniają widok naotoczenie oraz dostęp do naturalnego światła. Wszystkie moduły są samonośne i nie wymagają oddzielnej ramy nośnej.
Centrum Nowoczesnych Technologii Tekstylnych Texoversum w Reutlingen — płyty elewacyjne wykonano przy użyciu innowacyjnego procesu robotycznego nawijania włókien
© Brigida González
Otwory są dostosowane do linii wzroku zarówno osób siedzących, jak i stojących, a gęstość i rozmieszczenie włókien zapewniają dodatkowe zacienienie w miejscach najbardziej narażonych na słońce
— wyjaśnia Menges.
wnętrze Texoversum
Motyw przenikania się przestrzeni kontynuowany jest we wnętrzu o powierzchni użytkowej 4112 m². Przestrzeń zorganizowana jest w układzie otwartym, z półpiętrami, które przenikają się wizualnie, tworząc przestronne atrium będące centralnym punktem budynku.
Centrum Nowoczesnych Technologii Tekstylnych Texoversum w Reutlingen — widok wnętrza
© Brigida González
Wnętrze charakteryzuje się surową estetyką: betonowe wykończenia i widoczne instalacje techniczne podkreślają jego funkcjonalny, industrialny charakter, a gradient kolorów odwołuje się do historycznych gobelinów.
Centrum Nowoczesnych Technologii Tekstylnych Texoversum w Reutlingen — wnętrze centrum o surowej, brutalistycznej estetyce
© Brigida González
Realizacja Texoversum wymagała przekucia wyników badań naukowych w praktyczne rozwiązania, zgodne z rygorystycznymi wymogami niemieckiego prawa budowlanego. W związku z tym przeprowadzono liczne testy trwałości, odporności na warunki atmosferyczne oraz ognioodporności. Budynek został sfinansowany przez organizację Südwesttextil, wspierającą rozwój przemysłu tekstylnego oraz zatrudnienie w południowo-zachodnich Niemczech, i przekazany Uniwersytetowi w Reutlingen.
Oprac.: Anastazja Dżupina
Ilustracje udostępnione dzięki uprzejmości pracowni allmannwappner.
