Zespół polskich studentek architektury z Politechniki Gdańskiej w składzie: Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft zdobył drugą nagrodę w międzynarodowym konkursie WWF Observation Cabins. W ramach zadania organizowanego przez Young Architects Competitions i WWF poszukiwano rozwinięcia i zrozumienia relacji pomiędzy współczesną architekturą i krajobrazem. Konkurs był formą wsparcia dla jednej z najstarszych Oaz WWF, laguny Orbetello we włoskiej Toskanii.
Oazy WWF powstały, aby chronić bogactwo naszej planety oraz prawo do życia każdego gatunku. Celem projektu WWF jest także umożliwienie dostępu do natury a przede wszystkim edukacja i podniesienie świadomości środowiskowej społeczeństwa.
punkt obserwacyjny ma poziomie tafli wody
© Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft
obserwacja natury i jej ochrona
Zadaniem WWF Observation Cabins było stworzenie miejsca w obrębie laguny Orbetello składającego się z punktów obserwacyjnych/ kabin, umieszczonych na trzech różnych wysokościach. Uczestnicy musieli uwzględnić takie obiekty jak: wieża obserwacyjna, punkt na poziomie gruntu oraz punkt na poziomie wody. Organizatorzy poprosili także o projekt centrum dla odwiedzających z salą konferencyjną, wystawową i księgarnią, gdzie organizacja WWF będzie mogła edukować na temat wyjątkowości miejsca, jego bioróżnorodności i sposobach ochrony. W takiej przestrzeni odwiedzający mogliby pojednać się z naturą, ciesząc się jej pięknem, doceniając je i odkrywając, jak ważna dla planety jest równowaga w przyrodzie.
Wyzwaniem dla projektantów było „odkrycie architektury na nowo, jako oswojonej natury, dzięki której człowiek może wsłuchać się w odgłosy przyrody, zachwycić różowymi flamingami w ich naturalnym środowisku czy wzruszyć zachodami słońca”. Uczestnicy mieli również okazję odegrać istotną rolę w ochronie naszej planety.
do wieży obserwacyjnej prowadzi ścieżka osłonięta rattanowymi ścianami i wytłumiona korkiem
© Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft
druga nagroda dla polskich studentek
Do konkursu nadesłano zgłoszenia z całego świata, pośród których jury w międzynarodowym składzie: Sou Fujimoto (Sou Fujimoto Architects), Patrick Lüth (SNØHETTA), Kazuyo Sejima (SANAA), Raulino Silva (Raulino Silva Arquitecto), Mariana De Delás, Simon Frommenwiler, Nicola Scaranaro (Foster + Partners), Giulio Rigoni (Bjarke Ingels Group), Marco Cattaneo (National Geographic), Fulco Pratesi (WWF Italia), Renato Grimaldi (Włoski Urząd Ochrony Środowiska), Gilda Ruberti (Region Toskanii), Carlo Alessandro Puri Negri (Blue SGR) wybrał szesnastu laureatów. Finalnie przyznano trzy nagrody główne, dwa wyróżnienia honorowe i jedenaście specjalnych.
Drugą nagrodę otrzymał projekt polskiego zespołu three times K w składzie: Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft.
W naszym projekcie starałyśmy się w jak największym stopniu wkomponować obiekty w otaczającą przyrodę, szukając nawiązania do lokalnej fauny i flory. Drugim założeniem była jak najmniejsza ingerencja w teren i tylko wtedy, jeśli jest to konieczne — mówią autorki.
bryły punktów widokowych zostały zainspirowane ptakami
© Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft
natura inspiracją
Tworząc punkty widokowe, studentki inspirowały się ptakami występującymi w ekosystemie włoskiej laguny. Kształt konkretnego punktu wynika z rodzaju aktywności, przy której ptak będzie obserwowany.
Takim sposobem wieża obserwacyjna wzięła swój kształt od ptaka latającego, punkt na poziomie wody od nurkującego, a na poziomie gruntu od ptaka chodzącego — dodają autorki.
obiekty wykonano z naturalnych materiałów — rattanu i korka
© Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft
Architektką zależało na niezakłócaniu spokoju zwierząt w ich naturalnym środowisku, dlatego, aby przejść z jednego przystanku do drugiego zaprojektowały specjalną ścieżkę osłoniętą z dwóch stron pionowymi ścianami. Jej powierzchnię wykonały z korka — materiału świetnie wyciszającego dźwięki. Kolejnym wykorzystanym w projekcie, naturalnym materiałem jest rattan przypominający licznie występującą na terenie opracowania trzcinę. Ściany i sufity punktów widokowych oraz tunelu wykonane są właśnie z rattanu. Punkty i ścieżki widokowe zostały rozmieszczone w ten sposób, by umożliwiały podziwianie jak największego obszaru laguny.
centrum edukacyjne
Wytyczną konkursową było również zaprojektowanie centrum dla odwiedzających lagunę Orbetello. Propozycją studentek jest szklany pawilon (podzielony na dwie bryły) ze ścianami przesuniętymi do środka. Zabieg ten chroni pomieszczenia przed nadmiernym nasłonecznieniem. Dodatkowo autorki wprowadziły rattanowe żaluzje, które przy największym rozsunięciu zamkną bryły i stworzą z nich czyste, prostopadłościenne formy.
budynek centrum to szklany pawilon
© Weronika Klaus, Joanna Klejment, Aleksandra Kreft
W budynku A powstała sala konferencyjna ze składanymi ścianami, umożliwiającymi podział przestrzeni na mniejsze, lub wykorzystanie jej w całości, w zależności od potrzeb użytkowników. W sali ekspozycyjnej (budynek B) znajduje się ścieżka zwiedzania, a główny eksponat umieszczony jest w centralnej części i otoczony ramą na krajobraz stworzoną z nieprzesuwnych żaluzji.
Poczytajcie także o Centrum Obserwacji Flamingów w Zjednoczonych Emiratach Arabskich autorstwa Alicji Nowak, Yaroslava Panasevycha i Macieja Rodaka i niedawno nagrodzonym projekcie Monada autorstwa Piotra Gajdki i Krzysztofa Hendela.
