Odbudowa zniszczonych obszarów powojennych stanowi jedno z największych wyzwań dla współczesnej architektury i urbanistyki. Konflikty zbrojne niszczą nie tylko infrastrukturę, ale również tkankę społeczną, co wymaga kompleksowego i zrównoważonego podejścia do odbudowy. Ana K. z Sopockiej Akademii Nauk Stosowanych podejmuje ten temat, skupiając się na problematyce modernizacji budynków z wielkiej płyty, z uwzględnieniem potrzeb współczesnego społeczeństwa. Projekt, stworzony pod opieką dr. Bartosza Felskiego, koncentruje się na odbudowie miast Ukrainy, lecz jego elastyczność pozwala na zastosowanie w innych częściach Europy.
plansza
© Ana K.
cele i założenia projektowe
Studencka propozycja ma na celu zmodernizowanie budynków wielkiej płyty, często będących symbolem przeszłych zniszczeń i zaniedbań. Autorka dąży do stworzenia elastycznego projektu, który można dostosować do różnych kontekstów geograficznych i finansowych. Kluczowe założenie to wykorzystanie architektury obiegu zamkniętego oraz recyklingu materiałów, co pozwala na minimalizowanie wpływu na środowisko i redukcję kosztów odbudowy. Młoda architektka przewiduje również stworzenie przestrzeni wspólnotowych, sprzyjających integracji mieszkańców i mieszkanek oraz poprawiających jakość życia w odbudowanych dzielnicach.
struktura istniejąca
© Ana K.
ekologiczne podejście do odbudowy
Jednym z najważniejszych aspektów projektu jest zastosowanie ekologicznych rozwiązań. Ana K. proponuje wykorzystanie materiałów z recyklingu, takich jak gruz betonowy i przetopiony żelbet, aby zredukować zużycie nowych surowców oraz ograniczyć emisję gazów cieplarnianych. Wprowadza nowoczesne systemy izolacji termicznej, poprawiające efektywność energetyczną budynków oraz obniżające koszty eksploatacji i przyczyniające się do ochrony środowiska.
rzuty
© Ana K.
modernizacja elewacji budynków
W projekcie skoncentrowano się na zmianie elewacji budynków wielkiej płyty, wpływającej na poprawę ich estetyki i dostosowanie do współczesnych standardów. W ramach modernizacji przewidziano zastąpienie szarych fasad nowymi, kolorowymi wzorami. Innowacyjne materiały i technologie, takie jak tarasy i przeszklone powierzchnie, zwiększają atrakcyjność wizualną budynków, a także poprawiają ich funkcjonalność.
rzuty
© Ana K.
przestrzenie wspólnotowe
Ważnym elementem projektu jest wprowadzenie przestrzeni wspólnotowych na poziomie parteru budynków. Takie rozwiązanie sprzyja integracji mieszkańców i mieszkanek oraz budowaniu poczucia bezpieczeństwa w społeczności lokalnej. Funkcjonalność budynków została zoptymalizowana: pierwsze dwie kondygnacje pełnią funkcję socjalno-usługową, podczas gdy wyższe piętra przeznaczone są na mieszkania o różnych układach, dostosowanych do potrzeb różnych grup społecznych, w tym osób starszych, osób z niepełnosprawnościami oraz dużych rodzin.
koncepcja zagospodarowania terenu i przekroje
© Ana K.
modułowość i skalowalność projektu
Założenie projektowe przewiduje zastosowanie rozwiązań modułowych, umożliwiających elastyczne dostosowanie budynków do różnych potrzeb. Modularne podejście pozwala na szybkie wznoszenie nowych budynków lub nadbudowę istniejących struktur, co jest szczególnie istotne w procesie odbudowy po konflikcie zbrojnym. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie zasobami i dostosowywanie rozwiązań architektonicznych do aktualnych warunków finansowych i technologicznych.
detal
© Ana K.
Chociaż projekt wprowadza zmiany architektoniczne, to architektura pełni tutaj przede wszystkim rolę narzędzia do rozwiązywania problemów społecznych. Zmiany w układzie przestrzennym, estetyce i funkcjonalności budynków są środkami do osiągnięcia szerszych celów, takich jak poprawa jakości życia, wzmocnienie więzi społecznych oraz stworzenie bardziej przyjaznej i zrównoważonej przestrzeni do życia.
