„10 pytań do architekta krajobrazu” to nowy cykl krótkich rozmów inspirowany serią „10 pytań do…”. Tym razem nasza uwaga zwrócona jest na architektów krajobrazu. W dzisiejszym odcinku o swoim podejściu do projektowania opowiada Katarzyna Kobierska — architektka krajobrazu i członkini SAK.
1. Architektura Krajobrazu to w jednym zdaniu to…
Dziedzina nauki i praktyki łącząca wiedzę z obszarów architektury, urbanistyki, ekologii, inżynierii, psychologii społecznej, dizajnu i sztuki, których synergia daję możliwość zaprojektowania zrównoważonej i atrakcyjnej przestrzeni dla natury i kultury. Uff… ;)
2. Najbardziej niedoceniany aspekt architektury krajobrazu to…
To fakt, że zawód architekta krajobrazu jest multidyscyplinarny sam w sobie, wymaga wiedzy z wielu obszarów i dzięki temu osoba o takim wykształceniu jest w stanie odpowiednio nakierować i efektywnie zarządzać grupą branżystów przy projektach przestrzeni publicznych i to w oparciu o naturalne ekosystemy i o przemyślaną kompozycję.
3. Najbardziej inspirująca przestrzeń dla Ciebie to…
Przestrzeń odzyskana przez naturę, gdzie widać jej swobodę, potęgę, gdzie można poczuć się „malutkim”, czyli np. opuszczone, pochłonięte przez roślinność budynki, mury, dachy, szklarnie, wytwory kultury.
4. Najważniejsza książka związana z architekturą krajobrazu…
„Kształt zieleni” Lance Hosey, a dla relaksu i wyżycia się polecam „Źródło” Ayn Rand.
5. Najbardziej inspirująca postać…
Prof. Alina Drapella-Hermansdorfer, która nauczyła mnie czym jest architektura krajobrazu, i że jest to projektowanie zarówno dla natury, jak i kultury, człowieka, jej pełnoprawnego uczestnika. I, że najważniejsza jest harmonia z otoczeniem, szacunek do zastanej przestrzeni, wydobycie ducha miejsca.
6. Proces projektowy rozpoczynam od…
Analizy istniejących zasobów, atmosfery miejsca, białej kartki.
7. Ulubiony moment w czasie pracy to…
Moment, w którym uda się rozwiązać problem projektowy w sposób kreatywny.
8. Najważniejsza realizacja w twojej karierze to…
Ta kolejna... ;)
... a na tą chwilę myślę, że Łącznik Port Popowice we Wrocławiu, gdzie udało się wprowadzić „chaszcze na salony”, nasadzenia w formie naturalistycznej z roślinami uznawanymi za chwasty. Projekt powstał w przestrzeni pomiędzy parkiem a nowym osiedlem, a zadowalający i akceptowany efekt udało się uzyskać dzięki przemyślanej kompozycji oraz połączeniu siły natury i kultury – inżynierii ekologicznej i dopracowanego detalu architektonicznego, małej architektury, odcieni i kolorystyki użytych materiałów. Projekt powstał we współpracy z pracownią LPS studio.
9. Wymarzony projekt to…
Taki, który można realizować latami, testować rozwiązania, uczyć się na błędach i je naprawiać.
10. Ulubiona roślina to…
Ta sielska, ta z dzieciństwa, czyli drzewa owocowe, wrotycz, jaskier, dmuchawiec (mniszek), a w pracy taka, która ma szansę urosnąć zdrowo w danym siedlisku/miejscu.
