Barbara Jamróz i Karolina Srebro z Politechniki Krakowskiej podczas wymiany studenckiej z programu Erasmus+ na Politechnice Mediolańskiej w ramach zadania semestralnego zaprojektowały wraz z Gunes Merve Usta budynek wchodzący w skład wioski olimpijskiej, która ma służyć sportowcom podczas zimowych igrzysk odbywających się w 2026 roku. Wyzwaniem było także pomyślenie nad przyszłością budynku — autorki zaproponowały, że mógłby on po zakończonych igrzyskach przemienić się w akademik.
Projekt powstał w ramach przedmiotu Building Technology Studio, a jego opiekunami byli: prof. Andrea Tartaglia oraz prof. Giovanini Castaldo. Studenci mieli zaprojektować jeden z budynków wchodzący w skład wioski olimpijskiej w Mediolanie na nadchodzące zimowe igrzyska olimpijskie — Milano Cortina 2026 Winter Games. Studenci oprócz zaprojektowania odpowiednich warunków dla uczestników igrzysk musieli także zastanowić się nad przyszłością wybudowanego kompleksu, tak aby umożliwić ponowne wykorzystanie obiektu. Jak mówią studentki, idealną odpowiedzią na zadany problem było takie zaprojektowanie budynku, aby w przyszłości mógł pełnić funkcję akademika, zapewniając miejsce zamieszkania studentom licznie przybywającym do miasta każdego roku.
projekt budynku wioski olimpijskiej, plan zagospodarowania terenu
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
Obszar projektowy mieści się w południowo-wschodniej części Mediolanu. Historia tego miejsca ściśle powiązana jest z przemysłem oraz szybkim i znaczącym rozwojem infrastruktury. Jest to okolica cenna nie tylko ze względu na bliskość do centrum miasta oraz dobrą komunikację, ale także zachowanie zdrowej relacji tkanki miejskiej pomiędzy przestrzeniami otwartymi, jak i zabudowanymi — tłumaczą autorki.
obiekt ma owalne, organiczne formy
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
najpierw wioska olimpijska, później miasteczko studenckie
Zaprojektowany budynek będzie częścią większego kompleksu całej wioski olimpijskiej, która następnie zostanie przekształcona w miasteczko studenckie. Autorki projektu zdecydowały się na wykorzystanie prefabrykowanych elementów w konstrukcji stalowej w celu uzyskania jak najbardziej uniwersalnej przestrzeni. Zabudowa została przez nie zorganizowana modułowo, a wykorzystana konstrukcja umożliwia szybki montaż.
Projektując budynek, uwzględniłyśmy specyfikę Mediolanu — nastawionego na rozwój i nowoczesne formy oraz otwartego na budowle zatopione w zielonych ogrodach. Istotnym elementem było także otoczenie działki, które składa się z nowoczesnych wieżowców mieszkalnych. Chciałyśmy również podkreślić przestrzenie zielone, które nie tylko umożliwiają mieszkańcom wypoczynek, ale także pełnią funkcję osłonięcia od strony torów, stąd opływowy, biomorficzny kształt formy — opowiadają studentki.
balustrady porasta bluszcz
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
wertykalne ogrody
Główne osie kompozycyjne nakreśliły rozmieszczenie dróg komunikacyjnych na działce, łącząc ją z kompleksem sportowym, pozostałymi budynkami, a także główną drogą, przy której znajdują się przystanki autobusowe, tramwajowe oraz metro. Cały obszar jest skomunikowany przy pomocy organicznie ukształtowanych ścieżek, które w naturalny sposób odgradzają, ale także i łączą różne przestrzenie i funkcje kompleksu. Ze względu na południową ekspozycję elewacji oraz warunki klimatyczne panujące w Mediolanie konieczne było zastosowanie nie tylko odpowiedniej wentylacji budynku, ale także przesłony, która chroniłaby pomieszczenia przed nadmiernym nasłonecznieniem. W tym celu autorki zastosowały stalowe słupki balustradowe porośnięte bluszczem, tworząc wertykalne ogrody na całej powierzchni elewacyjnej.
projekt budynku olimpijskiego, rzut
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
budynek mixed-use
Poza trzema typami pokoi mieszkalnych dla rezydentów budynku w skład kompleksu wchodzi także: kawiarnia połączona z księgarnią, pomieszczenia do przechowywania, recepcja, pomieszczenia socjalne, siłownia, ogólnodostępny pokój rekreacyjny, a także klinika dostępna od strony kompleksu sportowego.
autorki postawiły na ekologiczne rozwiązania
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
Można więc powiedzieć, że jest to obiekt typu mixed-use: jest w nim miejsce nie tylko dla części mieszkalnej, ale także różnorodności przestrzeni koniecznych do pełnego i zdrowego funkcjonowania kompleksu — dodają autorki.
każdy z mieszkańców ma dostęp do tarasu
© Barbara Jamróz, Karolina Srebro, Gunes Merve Usta
Dostęp do poziomów mieszkalnych umożliwiają trzy klatki schodowe, pomiędzy którymi znajdują się pomieszczenia wspólne oraz kuchnie. Z każdego pokoju sportowcy, a później także i studenci będą mieli dostęp do zielonego tarasu — miejsca odpoczynku, które w lecie dzięki roślinności i zacienieniu obiecuje tak pożądane w ciepłym klimacie obniżenie temperatury.
