Michael Sorkin zostanie zapamiętany nie tylko jako architekt i urbanista, ale również jako wykładowca i krytyk architektury. Zmarł z powodu powikłań po COVID-19.
Był autorem wielu wydań i artykułów skupiających się na temacie współczesnej architektury i projektowania. W swoich rozważaniach zajmował się przede wszystkim problemami rozwojowymi miast.
Założone przez niego w Nowym Jorku Michael Sorkin Studio koncentrowało się wokół projektowania urbanistycznego. Stworzył wiele projektów realizowanych na całym świecie m.in. w USA, Chinach, Turcji, Włoszech, Niemczech i Taiwanie. Architekt opracował masterplan dla Nowego Miasta w Chungcheong w Korei Poudniowej, masterplan dla Brooklyn Waterfront czy propozycję bariery „28+” w Nowym Jorku.
W latach 80. Michael Sorkin pracował jako krytyk dla magazynu „The Village Voice”, był autorem wielu artykułów i książek. Pełnił również funkcję zastępcy dyrektora w Institute for Urban Design oraz wiceprezesa Urban Design Forum w Nowym Jorku. W 2013 roku został wyróżniony nagrodą Design Mind Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum.
Dużą część swojej pracy poświęcił studentom. Był wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda (1992; 2015), w Instytucie Architektury Południowej Karoliny (1988-90; 2014), na Uniwersytecie Południowej Florydy (2011), na Uniwersytecie Wuhan (2007), na Uniwersytecie Michigan (2006), na stanowym Uniwersytecie Północnej Karoliny (2003), na Uniwersytecie Auburn (2003), na Uniwersytecie Utah (2001), na Uniwersytecie Teksańskim w Austin (2000), na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1993-2000), na Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Buffalo (1999), w Instytucie Pratta (1999), na Uniwersytecie Minnesoty (1999), na Uniwersytecie Nebraska (1992), na Uniwersytecie Yale (1990), na Uniwersytecie Colombia (1990-91), na Cooper Union (1983-1993), na Uniwersytecie Illinois w Chicago (1986-87), a w ostatnich latach na The City College of The City University of New York.
