Rozpoczęła się rozbiórka postmodernistycznego wieżowca Ilmet przy warszawskim Rondzie ONZ. Konstrukcję ma zastąpić nowy, większy budynek. Czy ekologiczne certyfikaty i nowe technologie są w stanie zrekompensować koszty środowiskowe całej operacji?
powolne znikanie
fot. Kacper Kępiński
Wyburzenie budynku planowane było od kilku lat. Biurowiec opustoszał w 2016 roku. Wtedy to obecny właściciel obiektu – Skanska – kupiła budynek od innego dewelopera wraz z projektem z zamkniętego konkursu. W czerwcu 2021 roku z dachu zniknęło charakterystyczne logo Mercedesa, które podwyższało wieżowiec do ponad 100 metrów wysokości. Z parterów wyniosły się apteka i ostatnie biura oraz zamknięto podziemny parking.Wciąż trwają prace nad projektem nowego biurowca w tym miejscu. Z początkiem lipca Skanska rozpoczęła wstępne prace rozbiórkowe wewnątrz budynku. Harmonogram kolejnych etapów jest jeszcze w trakcie opracowywania. Sama rozbiórka zajmie najprawdopodobniej kilkanaście miesięcy.
nowy projekt
Warsaw One - wizualizacja
fot. Schmidt Hammer Lassen
W 2011 roku Skanska przedstawiła wizualizacje nowego biurowca w miejscu zburzonego Ilmetu. Za projekt Warsaw One odpowiada działające w Kopenhadze biuro architektoniczne Schmidt Hammer Lassen. Budynek ma mieć wysokość 188 metrów i spełniać współczesne wymagania dotyczące komfortu biur i ekologii. Można jednak zakładać, że projekt sprzed dziesięciu lat ulegnie znacznym modyfikacjom, a prezentowane już wizualizacje mogą odbiegać od docelowego kształtu biurowca.
koszty środowiskowe
fot. Kacper Kępiński
Choć budynek ma spełniać najnowsze wymagania dotyczące ekologii czy ograniczenia zużycia energii, ciężko uwierzyć, że rozwiązania te pozwolą zrekompensować straty środowiskowe związane z całkowitym wyburzeniem 26-letniego wieżowca, utylizacji materiałów, produkcji nowych i samej budowy. Koszty środowiskowe nie są komunikowane jako istotny element biurowych inwestycji, co z kolei buduje wrażenie, że rozbiórka i budowa nowego obiektu to jedyna właściwa droga. Tak nie było chociażby w nagradzanym osiedlu Grand Parc w Bordeaux autorstwa laureatów Nagrody Pritzkera – duetu Lacaton Vassal. Mimo że przebudowa pochłonęła dwukrotność zwykle przewidzianego na cele rewitalizacji blokowisk budżetu, to wciąż była trzykrotnie tańsza od zburzenia istniejących bloków z lat pięćdziesiątych i budowy w ich miejsce nowego osiedla – ale przy uwzględnieniu właśnie kosztów środowiskowych.
ilmet
fot. Kacper Kępiński
Budowę biurowca rozpoczęto w 1995 roku, a zakończono dwa lata później. Projekt 83-metrowego wieżowca opracowali Miljenko Dumencic oraz Mirosław Kartowicz. W holu głównym budynku znajduje się podświetlana plastikowa tuba zawierająca akt położenia kamienia węgielnego z 12 czerwca 1995 roku, polskie i austriackie dzienniki oraz kilka polskich banknotów sprzed denominacji. W wieżowcu mieściły się głównie powierzchnie biurowe. Część parteru i pierwszego piętra zajmował pasaż handlowy oraz gastronomia. Ostatnie lata budynek był w większości wyłączony z użytkowania – funkcjonowały tam biura Skanska, apteka, lokal jednej z fundacji oraz parking podziemny. W 2018 roku Imlet ożywił się za sprawą urodzinowej wystawy „Architektura tymczasowości” Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki. Zorganizowano wówczas serię wydarzeń poświęconych przemijalności architektury i jej ponownemu użytkowi.
