Andrzej Strumiłło urodził się Wilnie w 1927 roku. Dużą część swojego życia podróżował — studiował w Łodzi, później przeniósł się do Krakowa, gdzie zdobył dyplom, do Warszawy, a następnie zwiedził m.in. Nepal, Japonię, Turcję, Syrię i Tajlandię. W końcu osiadł w Maćkowej Rudzie, gdzie hodował konie.
Wraz z m.in. Andrzejem Wajdą i Janem Tarasinem przynależał do Grupy Samokształceniowej założonej przez Andrzeja Wróblewskiego. Po przeprowadzce do stolicy pracował dla Polskiej Izby Handlowej — projektował pawilony wystawiennicze. W późniejszych latach, gdy wykładał na krakowskiej ASP, zainicjował powstanie interdyscyplinarnych spotkań „Sztuka i środowisko” w Wigrach oraz Międzynarodowego Pleneru Rzeźbiarskiego „Integrart”. Na początku lat 80. XX wieku współpracował z ONZ w Nowym Jorku — pełnił funkcję kierownika pracowni graficznej.
Praca twórcza
Na twórczość Andrzeja Strumiłły duży wpływ wywarł Władysław Strzemiński. W jego pracach przebrzmiewa poetyckość, metaforyczność, choć w czasie krakowskich studiów malował w duchu socrealistycznym. Artysta ilustrował książki m.in. Josepha Conrada, Antoniego Czechowa, Wisławy Szymborskiej czy Hansa Christiana Andersena.
Dzięki licznym podróżom jego warsztat wciąż się rozwijał — artysta inspirował się sztuką japońską, jej technikami i ideami. Z wyjazdów przywoził również fotografie, w dużej mierze reportażowe. Wszystkie te doświadczenia wykorzystywał w swoich dziełach, eksperymentował, nieustannie szukał nowych form wyrazu. Andrzej Strumiłło nie poprzestał na sztukach pięknych — w jego dorobku można odnaleźć również trzy tomy poezji, a także dzienniki.
Swoje prace pokazywał na całym świecie — w wielu miastach Polski, ale i m.in. w New Delhi, Hanoi, Katmandu, Antwerpii, Mediolanie, Nowym Jorku, Kownie, Berlinie i Tokio.
