Publicystyka architektoniczna
W tej sekcji portalu prezentowane są artykuły o architekturze pisane z perspektywy reprezentantek i reprezentantów różnych nauk — fachowe i interdyscyplinarne.
kto pisze o architekturze?
Każdy, kto przejawia zainteresowanie architekturą, jest uprawniony do pisania publicystycznych tekstów o architekturze i śmiało może w tej dyscyplinie konkurować z autorkami i autorami najbardziej kompetentnymi do wypowiadania się o niej w sposób krytyczny bądź naukowy — architektkami i architektami, historyczkami i historykami sztuki oraz osobami wyspecjalizowanymi w różnych odmianach inżynierii lądowej.
architektura w literaturze pięknej
O architekturze piszą też autorki i autorzy powieści. Szczególnie obfitych opisów dostarczają kryminały, jednak i na łamach innych odmian gatunkowych epiki ich nie brakuje. Często bywa, że budowle stanowią metafory opresyjnego systemu, w którym żyje bohater, jak na przykład w przypadku „Zamku” Franza Kafki. Innym razem stanowią zamknięte miejsce akcji, co częste w czarnym romantyzmie. Kiedy indziej spełniają jedynie rolę tła. Zdarza się, że literaturoznawcy na podstawie fragmentów dzieł literackich odnoszących się do architektury identyfikują miasta, po których wiedzie narracja lub spekulują nad odpowiednikami danych miejsc w świecie realnym.
architektura w piosenkach
Architektura bywa też wdzięcznym tematem piosenek. Często przewija się w nich jako element charakterystyki całych miast: „Walking in Memphis” (Cher / Marc Cohn) oprowadza po małej ojczyźnie Elvisa Presleya w Tennessee, „Angel of Harlem” (U2) — po Nowym Jorku, „Where Are We Now” (David Bowie) — po Berlinie. Czasem taki utwór może sprowokować i zainspirować do skreślenia kolejnych kilku słów o architekturze.
architektura a inne dyscypliny naukowe
O architekturze można pisać wieloaspektowo, toteż wielość dziedzin nauki przejawiających upodobanie do niej wydaje się niezmierzona. W pierwszej kolejności rzecz jasna absorbuje uwagę osób wykształconych stricte architektonicznie lub pokrewnie, jednak nauki humanistyczne i społeczne również nie ignorują architektury. W literaturze przedmiotu znane są, na przykład, publikacje poruszające kwestie architektoniczno-urbanistyczne w ujęciu kryminologicznym, feministycznym, antropologicznym, socjologicznym czy socjoekonomicznym, a nawet filozoficznym itd.
czym jest publicystyka dotycząca architektury
To przede wszystkim artykuły i felietony, ale czasem też reportaże o tematyce architektonicznej. W ciekawy i rzetelny, lecz przystępny sposób, zrozumiały dla jak najszerszego grona zainteresowanych, popularyzują i przybliżają wiedzę o architekturze. Często po tę formę sięgają również nauczycielki i nauczyciele akademiccy na co dzień uprawiający piśmiennictwo naukowe.
tekst publicystyczny a artykuł naukowy
Publicystyka jest rodzajem wypowiedzi pisemnej nacechowanej subiektywizmem. To odróżnia ją od piśmiennictwa naukowego. Dlatego też teksty publicystyczne o architekturze mogą tworzyć reprezentantki i reprezentanci różnych nauk, a nawet pasjonatki i pasjonaci nieposiadający formalnego wykształcenia, pod warunkiem skrupulatnego zgłębienia tematu w sposób hobbystyczny.
Pracownia JEMS Architekci została założona w 1988 roku, jednakże zespół architektoniczny będący zalążkiem biura działa nieprzerwanie od początku lat 80-tych. Rozpoczynając samodzielną praktykę w okresie transformacji ustrojowej JEMS włączył się w nurt odbudowy polskiej kultury architektonicznej. Obecnie trzon zespołu tworzy ośmiu wspólników i partnerów.
Partnerska współpraca realizowana w formule biura – warsztatu, przy współuczestnictwie całego zespołu JEMS, tworzy przestrzeń rozmów i poszukiwań, wymiany idei i poglądów. JEMS jest biurem otwartej dyskusji i debaty. To nasza wartość fundamentalna.
Rzeczywistość traktujemy zarówno jako materię tworzenia jak i ramy naszej działalności. Jej złożoność staramy się odczytywać przez filtr kultury, historii i tradycji, kontekstu miejsca. W wielowątkowości tego odczytu, a także w ograniczeniach i konfliktach jakie niesie ze sobą współczesność, poszukujemy źródeł inspiracji. Przemierzamy obszary, które często nie dają szans na sformułowanie szybkiej, jednoznacznej i syntetycznej odpowiedzi projektowej. Nie marzyliśmy nigdy o uniwersalnej metodzie – strategii. Odkrywane w wyniku studiów i obserwacji, obrazy, skojarzenia, odczucia, porządki i reguły odnajdujemy niejako „w drodze”, kierując się gromadzonymi przez lata doświadczeniami, intuicją. Na drodze tej pojawiają się zaskakujące, także nas samych, odkrycia. Nadają one sens naszym wysiłkom. W naszych pracach próbujemy odnaleźć to co jest dla poszczególnych tematów specyficzne. Zdefiniować temat, tak aby stał się kanwą poszukiwań architektonicznych. Architektura JEMS unika epatowania formą, szukamy tyleż istoty rzeczy, co samych rzeczy. Odwołujemy się do tego, co ponadhistoryczne: porządku, tektoniki, fascynacji naturalnymi możliwościami materiałów, światła, upływającego czasu, proporcji i reguł budowy formy. Najwięcej satysfakcji sprawiają nam projekty, które powstały jako spójne, całościowe wyobrażenia – zostały najpierw opowiedziane i przedyskutowane, opisane w kategorii sekwencji przestrzeni, struktur, poszukiwań unikalnej właściwej i przyjaznej dla odbiorcy atmosfery, stosowanych materiałów, faktur, świateł i nastrojów, a dopiero później narysowane i zbudowane.
