poszanowanie natury
Adam Jankowski zdecydował się na kompozycję przestrzenną o ekstensywnym układzie zabudowy. Poszczególne obiekty stacji naukowej uniesiono ponad trzcinami na palach, aby zminimalizować ich wpływ na środowisko naturalne. Projekt zagospodarowania terenu ma nawiązywać swoim kształtem do drzewa. Swobodny układ pozbawiony wyraźnego centrum tworzą pomosty przypominające gałęzie, na których wiszą obiekty stacji naukowej. Układ elastycznie dopasowuje się do zastanej topografii terenu, zachowując istniejącą roślinność. Mając na uwadze płochliwe gatunki awifauny, architekt zastosował nierównomiernie rozłożone, małe otwory okienne w budynkach. Ograniczona możliwość wglądu do wnętrza jednostek sprawia, że ptaki nie są w stanie dostrzec w nich ruchu człowieka.
muzeum i laboratorium
© Adam Jankowski
wioska naukowa
Program funkcjonalny stacji naukowej składa się z sześciu podstawowych typów obiektów, które dopełniają się wzajemnie, tworząc spójny układ przestrzenny. Założenie przypominające niewielką wioskę zawiera trzy główne jednostki: edukacyjną, laboratoryjną oraz administracyjną. Pierwsza z nich zawiera multimedialne muzeum, w którym odwiedzający mogą pogłębić swoją wiedzę przyrodniczą i ekologiczną. Głównym budynkiem przeznaczonym dla naukowców jest laboratorium, gdzie badane są próbki zdobyte w terenie. Obiekt administracji mieści z kolei archiwum i salę wielofunkcyjną.
nocleg w gnieździe
Funkcję hotelową pełnią opisywane już gniazda remiza. Osiem powtarzalnych obiektów, rozłożonych w niedalekich odległościach od siebie, zapewnia miejsce noclegu dla badaczy. Ich przeznaczenie dopełniają trzy niewielkie budynki, mieszczące toalety wspólne. Elementem przestrzeni półotwartej jest wiata z paleniskiem, która stanowi miejsce spotkań pracowników stacji.
założenie przypomina niewielką wioskę
© Adam Jankowski
