Sadzenie łąk stało się popularną praktyką w wielu polskich miastach. Jest to wysoce ekologiczne rozwiązanie — ogród kwietny nie wymaga regularnego koszenia, a co za tym idzie związanych z tym kosztów. Dodatkowo łąki utrzymują odpowiednią wilgoć — w dzisiejszych czasach jest to bardzo dobre rozwiązanie. Do chlubnego grona „łąkowiczów” dołączył Lublin.
Miasto postanowiło posadzić ok. 24 tysięcy metrów kwadratowych polnych kwiatów i słoneczników. Takie łąki przynoszą miastom same korzyści, mogą jedynie drażnić oko fanów francuskich ogrodów. Dla mieszkańców miast widok maków, chabrów i mleczy przy dwupasmowej drodze jest dotąd rzadko spotykany, a jakże miły dla oka — może przywodzić na myśl lato na wsi.
Kolorowe kwiaty nie tylko urozmaicają zurbanizowany krajobraz. Dają pożywienie owadom — gdy zatrzymamy się przy takim miejscu wokół słychać bzyczenie i buczenie. Jest to bardzo dobry znak i kolejna pozytywna inicjatywa obok hoteli dla owadów, chroniąca pszczoły, bąki i motyle. Dzięki sadzeniu łąk znacznie zostają zmniejszone koszty utrzymania miejskiej zieleni. Typowe trawniki wymagają koszenia, podlewania, uzupełniania. Dziś jest to duży problem ze względu na brak śnieżnej zimy. Wody gruntowe w Polsce mają bardzo niski poziom, dlatego mimo wybuchającej za oknem zieleni, wiele drzew i krzewów ma opadnięte świeże liście. Łąki utrzymują odpowiednią gospodarkę wodną potrzebną im do przetrwania.
Takie ogrody kwietne powstaną w Lublinie przy ulicy Głębokiej, al. Unii Lubelskiej, ul. Nałęczowskiej, przy Zalewie Zemborzyckim, na rondzie im. Mokrskiego, przy ul. Bernardyńskiej, na pętli autobusowej przy ul. Wojciechowskiej oraz w wąwozie „Rury”. Łącznie zajmą powierzchnię 8863 m². Ponadto w obrębie miasta w pasach drogowych powstaną murawy ekstensywne z ziołami i kwiatami o powierzchni 14 388 m². Ponadto miasto zasadzi pola słoneczników w pasie dzielącym ulicę Jana Pawła II oraz na rondzie im. 100‑lecia KUL.
