Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Głównym założeniem projektowym jest stworzenie obiektu zintegrowanego z nabrzeżem, ale przede wszystkim przyjaznego dla ludzi. Inspiracją dla powstałej formy stał się widoczny rytm wynikający ze struktury pobliskiej zabudowy. Dodatkowo szczególnie istotne w procesie tworzenia koncepcji było przedłużenie osi widokowej na wodę (zwieńczone pomostem) i odchylenia wynikające z usytuowania sąsiadujących segmentowców.
szkic ideowy
© Anna Wilczewska
Poszczególne części w parterze opracowano jako osobne funkcje budynku, tak aby zapewnić odpowiednią komunikację poziomą oraz pionową. Od strony zachodniej rozmieszczono kolejno: część A — jacht club (hangar oraz szatnie), B — restaurację wraz z recepcją, C — lokalną kawiarnię i palarnię kawy (strefa publiczna). Pierwsze piętro zaprojektowano jako strefę hotelową w części A i B, natomiast w części C stworzono przestrzeń ogólnodostępną — mediatekę oraz salę konferencyjno-szkoleniową. Dodatkowo na elewacji wschodniej zaplanowano schody zewnętrzne zintegrowane z panelami elewacyjnymi, które umożliwiają bezpośrednie wejście do sal warsztatowych bądź stanowią codzienne miejsce spotkań.
plan zagospodarowania terenu
© Anna Wilczewska
Taki układ funkcjonalny umożliwia sprawną komunikację między poszczególnymi funkcjami. Zastosowano gradację funkcji ze względu na dostępność: kolejno od części A strefy dostępne dla klubowiczów, następnie dla gości hotelowych i mieszkańców oraz w części C kawiarnia dla wszystkich użytkowników. Projektowana restauracja wraz z kawiarnią otwierają się na wodę nie tylko dzięki bezpośredniej ekspozycji południowej, ale również dzięki możliwości wyjścia ze stolikami na zewnątrz, na promenadę, przedłużając przestrzeń publiczną.
strefowanie funkcji, schemat
© Anna Wilczewska
Ściany zewnętrzne tworzące przejścia bramne odchylono o 10 stopni ku wodzie, tworząc kameralne przestrzenie publiczne. Przyjazne dla skali człowieka wnętrza urbanistyczne umożliwiają mieszkańcom spędzanie czasu w stałym kontakcie z wodą. Bramy tworzą łączniki o funkcji ogólnodostępnych tarasów naziemnych, które dzięki ażurowej konstrukcji nadają bryle lekkości. Co więcej, pełnią funkcję miejsc spotkań i nawiązywania nowych relacji. Wspomniane przejścia to ciągi piesze z betonowych płyt wraz z donicami na zieleń niską oraz pnącą. Dzięki temu łączniki zyskują pokrywę wegetacyjną, która obniża temperaturę otoczenia oraz chroni przed nadmiernym nagrzewaniem. Dodatkowo w przejściach znajdują się: wysepka o tartanowej nawierzchni dla najmłodszych, która wraz z zamocowanymi do stalowej podkonstrukcji linami żeglarskimi służy za niewielkie miejsce zabaw, liny żeglarskie oraz mała architektura w formie ławek.
aksonometria założenia
© Anna Wilczewska
Drugie piętro, z pokojami hotelowymi oraz ogólnodostępnymi przestrzeniami, w całości zostało przykryte przesuwnymi panelami z lin żeglarskich z odzysku. Wykorzystano liny polipropylenowe o średnicy 30 milimetrów, o splocie 16-oplotowym, które nie chłoną wody, są odporne na działanie UV oraz nie tracą swoich właściwości w kontakcie z substancjami chemicznymi. Moduły umieszczono w ramie stalowej z ceowników, które przesuwają się za pomocą rolki na prowadnicy z ceownika. Liny mocowane są za pomocą zakończeń z hakiem ze stali nierdzewnej. Moduły oparte są na wymiarach 118 na 570, które otulają bryłę, tworząc balkony o podstawie z krat pomostowych nawiązujących do dzielnic portowych.
przekrój A-A i elewacja
© Anna Wilczewska
elewacja z drugiej ręki
Lekki oraz przezierny charakter nadwieszonej bryły wpisuje się w otoczenie i nie kontrastuje z sąsiadującymi budynkami segmentowymi, ale wprowadza zieleń i uatrakcyjnia panoramę dzielnicy. Założenie zakłada pozyskanie lin z drugiego obiegu, co umożliwia zmniejszenie śladu węglowego budynku. Takie rozwiązanie pozwala na optymalizację kosztów inwestycji oraz nadaje bryle lekkości, nawiązuje także bezpośrednio do kultury sportów wodnych, przemysłu morskiego. Efekt przezierności wraz z możliwością przesuwania pozwala na zapewnienie prywatności użytkownikom w zależności od potrzeb.
schemat pozyskania lin żeglarskich i widok na otwarcie
© Anna Wilczewska
Dostępność lin, które z jakiegoś powodu nie zostały wykorzystane na wodzie bądź zostały wymienione po niewielkim zużyciu, jest tak duża, że odpowiedź na pytanie, czy warto stosować panele z ich wypełnieniem, jest oczywista. Wyszukanie materiału może odbywać się online za pomocą witryn, na których istnieje możliwość wyszukania ofert, uwzględniając lokalizację, co dodatkowo zmniejsza produkcję CO2. Stosowanie rozwiązań alternatywnych i poszukiwanie mniej inwazyjnych środków jest dziś niezbędne.
nadwieszenie jako przedłużenie przestrzeni
© Anna Wilczewska
Anna WILCZEWSKA
Ilustracje: © Autorka
