Weronika Mach z Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku zaprojektowała cztery schronienia turystyczne na trasie biegnącej wzdłuż islandzkiej doliny Reykjadalur znanej z gorących źródeł i pięknej przyrody. Ostrosłupowe obiekty wykonane z drewna Accoya umożliwiają odpoczynek, nocleg, a także przygotowanie posiłków.
Prezentowany projekt powstał w pracowni Projektowania Architektury Wnętrz II pod kierunkiem prof. Remigiusza Grochala oraz Beniamina Straszewskiego na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Celem zadania było uporządkowanie trasy szlaku do gorących źródeł w dolinie Reykjadalur na Islandii, wpisanie jej kształtu w istniejący teren oraz stworzenie schronienia dla wędrowców.
animacja przedstawiająca projekt Islandzkiego schronienia
© Weronika Mach
szlak gorących źródeł
Dolina Reykjadalur znajduje się około 45 kilometrów na południowy wschód od Reykjaviku w okolicach miejscowości Hveragerði. Jest jednym z najprzystępniejszych miejsc na Islandii, które umożliwia zażycie relaksujących kąpieli w naturalnych, gorących źródłach. Szlak rzeczny ma umiarkowany poziom trudności, co dodatkowo wpływa na fakt, iż jest on jednym z najczęściej odwiedzanych szlaków turystycznych w kraju. Wędrówka prowadzi przez fantastyczną islandzką przyrodę z mnóstwem różnych kolorów i wspaniałych widoków. Jeden z odcinków trasy obejmuje niesamowity wodospad Djúpagilsfoss. Trasa ta wynosi około ośmiu kilometrów. Istniejąca infrastruktura ogranicza się do drewnianych pomostów z wiatami, które pełnią funkcję przebieralni. Takie rozwiązania zastosowano w celu ochrony przyrody przed możliwymi uszkodzeniami wynikającymi z dużej migracji odwiedzających dolinę ludzi — opowiada Weronika Mach.
islandzkie schronienie umożliwia odpoczynek, nocleg i przygotowanie posiłków
© Weronika Mach
tymczasowe schronienie
Obiekt zaprojektowany przez studentkę ASP został dostosowany do tymczasowego pobytu. Pełni funkcję przystanku podczas wędrówki — umożliwia przygotowanie posiłku, nocleg oraz toaletę. Na trasie Doliny Pary autorka umieściła cztery obiekty rozmieszczone wzdłuż szlaku, przy czym szczegółowym opracowaniem objęła lokalizację przy wodospadzie Djúpagilsfoss. Jej głównym założeniem projektowym było stworzenie przestrzeni odpowiadającej potrzebom turystów wędrującym po szlaku. Proponowany obiekt jest utrzymany w surowym stylu wpisującym się w otaczającą naturę. Ostrosłupowa forma budynku czerpie z ukształtowania terenu — typowych dla dolin pochyłości, co uwzględniając panujące tutaj warunki atmosferyczne, zapewnia bezproblemowe odprowadzanie wody oraz śniegu.
autorka zaprojektowała również drewnianą kładkę z przebieralniami
© Weronika Mach
drewniana kładka
Autorka zaprojektowała również drewnianą kładkę wraz z przebieralniami w okolicy wodospadu, która dostępna jest dla wszystkich, bez konieczności korzystania z głównego obiektu. Dodatkowo kładka pełni funkcję mostu łączącego schronienie, znajdujące się po drugiej stronie rzeki z projektowaną odnogą głównego szlaku. Forma pomostów nawiązuje do istniejącej infrastruktury na szlaku, dzięki temu została zachowana spójność całego założenia.
schronienie zapewnia miejsca noclegowa dla czterech osób
© Weronika Mach
miejsce dla wędrowców
Projektowanie schronienie to bryła o trapezowym planie, zapewniające miejsca noclegowe dla czterech osób. Toaleta oraz prysznic ulokowane są w jej przedsionku. Dzięki takiemu rozwiązaniu strefy sanitarne dostępne są dla każdego, bez konieczności wejścia do wnętrza budynku. Część użytkowa oddzielona jest od strefy wejścia podniesionym o piętnaście centymetrów poziomem posadzki. Wyższa płaszczyzna obejmuje część sypialną i gastronomiczną. Piec żeliwny z płytą grzewczą umożliwia gotowanie posiłków.
rzut parteru i antresoli schronienia
© Weronika Mach
Dodatkowo strefę gastronomiczną uzupełnia blat wraz ze zlewozmywakiem i półkami (również na składowanie drewna do opału), stół oraz dwie konstrukcje ulokowane symetrycznie po obu stronach wnętrza, wydzielające cztery przestrzenie do snu oraz funkcję do przechowywania. W południowej części budynku znajduje się również antresola, którą uzupełnia biblioteczka. Jak mówi autorka, jest to również przestrzeń, w której wędrujący mogą zostawić po sobie znak (wyrycie napisu na ścianach) lub przedmiot — na jej poziom prowadzą schody kacze.
na antresoli znajduje się biblioteczka i miejsce na pozostawienie po sobie znaku
© Weronika Mach
drewno Accoya
Głównym materiałem, jaki wykorzystała w projekcie autorka jest drewno Accoya, które jest estetyczne, łatwe w konserwacji, a co ważne trwalsze nawet od drewna tropikalnego. Dzięki połączeniu trwałości i naturalnego piękna drewno wpisuje się w charakter projektowanej przestrzeni. Bryłę uzupełniają duże przeszklenia poprowadzone w osi obiektu – zapewniają odpowiednie oświetlenie wnętrza oraz niezapomniane widoki urokliwych terenów Dymiącej Doliny.
