Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza 2022/2024”
Projekt przestrzeni wnętrz dawnego klubu garnizonowego, stanowi miejsce poświęcone lokalnej społeczności. Obiekt znajduje się na terenie osiedla mieszkaniowego w Sulejówku. Miasto to należy do aglomeracji warszawskiej, co wpływa na jego specyfikę oraz walory przestrzenne. W odpowiedzi na temat „Spotkanie” skoncentrowano się na potrzebach wspólnoty wspomnianego osiedla.
aksonometria
© Paulina Grosicka
Celem pracy stało się zbudowanie relacji człowieka z miejscem i jego otoczeniem, poprzez wzbudzenie emocjonalnego sentymentu oraz poczucia przynależności. Proces projektowy czerpał inspiracje z historii budynku, jego pierwotnego przeznaczenia, użytkowników, a także braków w tkance architektonicznej małego miasta. Dodatkowego znaczenia nadał wątek wspomnień oraz wrażeń mieszkańców, którzy z tęsknotą wspominają chwile spędzone w obiekcie w czasach jego aktywnego funkcjonowania.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Pod względem architektonicznym budynek wyróżnia się w zestawieniu z zabudową miasta. W jego centralnej części zlokalizowano plac, prowadzący do usytuowanego frontalnie wejścia głównego. Budynek jest parterowy, zaprojektowany na planie czworoboku, zbliżonego kształtem do kwadratu. W bryle wyróżnić można 3 części: dwa skrzydła boczne wysunięte do przodu względem głównego wejścia budynku oraz część centralną z salą widowiskową, wyróżnioną w postaci charakterystycznego dachu. Układ ten miał bezpośredni wpływ na podział i zlokalizowanie funkcji w obiekcie.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Głównym celem projektu jest stworzenie miejsca dającego możliwość budowania tożsamości jednostki, poprzez spotkanie z innymi ludźmi. Zależało mi także na przywróceniu życia w obiekcie oraz ponownym zgraniu mieszkańców, którzy dawniej stanowili silną wspólnotę. Ponadto chciałam, aby z obiektu mogli korzystać wszyscy, mam tu na myśli osoby w każdym wieku, co również mogłoby mieć wpływ na integrację międzypokoleniową.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Projektując, starałam się stworzyć warunki dla wyodrębnionych przez Jana Gehla, trzech form aktywności pozadomowej: działań koniecznych, inaczej podstawowych (codzienne zadania i obowiązki), opcjonalnych (podejmowane swobodnie formy wypoczynku i rekreacji poza domem) oraz społecznych (interakcje z innymi ludźmi). Autor zwraca uwagę, iż w gorzej zaprojektowanych przestrzeniach dostrzeżemy wyłącznie aktywność działań podstawowych. Natomiast w miejscach o wysokiej jakości, zaobserwować można wszystkie z wymienionych czynności. Naturalnie przyświecał mi cel stworzenia przestrzeni, która obejmowałaby przede wszystkim działania opcjonalne oraz społeczne.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Obiekt podzieliłam na 4 strefy: strefa 1 umieszczona została w centrum, strefa 2 i 3 wykorzystują boczne skrzydła budynku, natomiast w strefie 4 znajdują się pomieszczenia administracyjne, w związku z czym umieszczona została w tylnej części obiektu.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Multifunkcyjność obiektu ma za zadanie zapewnić jego dostęp dla każdej grupy składającej się na całość lokalnej społeczności. Istotnym miejscem w przestrzeni jest „centrum”, które zaprojektowane zostało w sposób dający możliwość adaptacji pomieszczenia pod różne wydarzenia zrzeszające i integrujące mieszkańców. Znajduje się tu: bordowy korytarz prowadzący z centralnego wejścia, główna sala, bar oraz magazyn. Strefę drugą stanowi skrzydło prawe, w którym znajdują się pomieszczenia takie jak: recepcja, pomieszczenie na wydarzenia okolicznościowe, sala do zajęć ruchowych, szatnie i przestrzeń dla dzieci. Strefę trzecią stanowi skrzydło lewe obiektu. Jest to miejsce o charakterze coworkingowym, w którym umieszczono: recepcję, wspólną oraz prywatną przestrzeń pracy, budki telefoniczne, aneks kuchenny, kącik czytelniczy oraz sale warsztatowe.
wizualizacja
© Paulina Grosicka
Paulina Grosicka
Ilustracje: © Autorka
