Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Pawilon ma stanowić przestrzeń, gdzie zaprezentowane zostaną najistotniejsze osiągnięcia człowieka w sposób zrozumiały dla obcej cywilizacji, która miałaby skolonizować naszą planetę po zniknięciu ludzi.
Obiekt został umieszczony we Wrocławiu przy starym klasztorze bernardyńskim, pomiędzy czterema istotnymi obiektami – Halą Targową, kościołem Dominikanów, budynkiem Ovo oraz Panoramą Racławicką.
widok z lotu ptaka
© Jakub Szczepański
Zadaniem projektowanego budynku jest stworzenie złożonej przestrzeni, która w odległej przyszłości w sposób niekonwencjonalny nakreśli obraz ludzkości zarówno na tle ewolucji społecznej, jak i wyjaśniając podstawowe kwestie związane z człowiekiem, takie jak nasz sposób postrzegania przestrzeni, podstawy anatomii czy metody porozumiewania się.
Dla ułatwienia procesu poznawania kolejnych osiągnięć budynek został zaprojektowany zgodnie z założeniem opartym na systemie trzech osi (kategorii, poznania oraz czasu) prezentującym jednocześnie ograniczenie percepcji człowieka do trzech wymiarów – szerokości, wysokości i głębokości.
orientacja, osie i przekrój A-A
© Jakub Szczepański
Głównym problemem przy projektowaniu Zmysłu było poszukiwanie alternatywnej formy komunikacji przewidzianej do kontaktu z przedstawicielami cywilizacji, które nie mają żadnych informacji o gatunku ludzkim. Odpowiedzią okazała się najbardziej prymitywna forma – komunikacja poprzez zmysły.
Wszystkie osiągnięcia zostały zaprezentowane za pomocą tak zwanych Modułów Informacji – prefabrykowanych komponentów, których podstawowa forma składa się z trzech części: rampy, platformy modułu oraz ściany skierowanej do wewnętrznego atrium, na której przedstawione i wyjaśnione jest dane osiągnięcie. Moduły te zostały ukształtowane w sposób, który ma wpływać na poszczególne zmysły – na przykład poprzez nagłe zmiany wysokości stropu, generowanie echa, zaburzanie kątów padania światła czy przemieszczanie użytkownika nie tylko w prawo, lewo, do przodu i do tyłu, ale także w górę i w dół w obszarze jednego piętra.
schemat funkcji
© Jakub Szczepański
Budynek pawilonu przewiduje maksymalnie 190 użytkowników przebywających jednocześnie w jego wnętrzu; został dostosowany do osób z niepełnosprawnościami. W przyziemiu zaplanowano pomieszczenia administracyjne, kawiarnię, salę prezentacyjną mogącą pełnić także funkcję kinową oraz część wystawową. W ciepłych miesiącach parter projektowanego obiektu dzięki systemowi przesuwnych ścian szklanych ze zintegrowanymi drzwiami wejściowymi może być niemal całkowicie otwarty od stron północnej i południowej.
wizualizacje pawilonu
© Jakub Szczepański
Podziemia, pierwsze oraz drugie piętro prezentują natomiast wystawę osiągnięć człowieka złożoną z osiemnastu Modułów Informacji. Użytkownik rozpoczyna zwiedzanie, schodząc rampą od strony południowej do podziemi, gdzie ulokowane zostały wszystkie osiągnięcia sprzed naszej ery. Następnie przemieszczając się na wyższe kondygnacje, może w kolejności chronologicznej podziwiać późniejsze osiągnięcia.
rzut podziemia i przekrój B-B
© Jakub Szczepański
Pawilon Człowieczeństwa jako budynek zrównoważony został wykonany z materiałów o możliwie najmniejszym śladzie węglowym. Projektowany obiekt w momencie pojawienia się nowych ważnych dla człowieka rozwiązań będzie można rozbudować poprzez dodanie kolejnych kondygnacji między strefą dachu a ostatnią kondygnacją użytkową. Budowla ma więc konstrukcję słupowo-belkową z obudową ze ścian osłonowych. W części podziemnej elementy konstrukcyjne budynku wykonano z żelbetu ekologicznego, na kondygnacjach powyżej poziomu gruntu konstrukcję stanowi system słupów i belek z drewna klejonego (ang. glulam).
przekrój E-E
© Jakub Szczepański
Elewację budynku stanowi przezierny system pionowych paneli pełniących także funkcję wieszaków konstrukcyjnych zewnętrznych stropów korytarza. Głównym celem takiego rozwiązania jest stworzenie przestrzeni, która ma wpływać na percepcję użytkownika, nie zapewniając mu komfortu termicznego, załamując dźwięk czy światło oraz zacierając granicę między wnętrzem i zewnętrzem budynku, co pozwala wytężyć zmysły użytkownika jeszcze przed wkroczeniem do poszczególnych Modułów Informacji.
wewnętrzne atrium
© Jakub Szczepański
Aby być pewnym, że obiekt będzie w stanie pełnić swoją funkcję także po zniknięciu człowieka z planety, musi on być w pełni samowystarczalny – dlatego wyposażono go w system paneli fotowoltaicznych ulokowanych na dachu, system zlewni dla wody deszczowej przechowywanej w podziemnych zbiornikach oraz naturalny system wentylacji.
Jakub SZCZEPAŃSKI
Ilustracje: © Autor
