Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk i Iga Soczawa, studentki architektury Politechniki Śląskiej otrzymały wyróżnienie pierwszego stopnia w konkursie architektonicznym na opracowanie projektu koncepcyjnego zagospodarowania terenów zielonych na osiedlu Lotników w Mielcu.
Głównym celem konkursu organizowanego przez Prezydenta Miasta Mielec było opracowanie projektu koncepcyjnego, zagospodarowania terenów zielonych zlokalizowanych na osiedlu Lotników w Mielcu. Podstawowym założeniem programowo-ideowym było udostępnienie tych przestrzeni do użytku mieszkańców, zarówno pieszych, jak i rowerzystów. Uczestnicy mieli zaproponować taką formułę, która trafi w gusta oraz potrzeby różnych grup wiekowych, oraz przyciągnie użytkowników ciekawą formą i funkcjami. Oprócz elementów małej architektury prace konkursowe miały zawierać tężnię solankową, fontannę posadzkową, siłownię zewnętrzną oraz oświetlenie terenu. Ponadto projekt koncepcyjny musiał uwzględnić dzielenie inwestycji na etapy, zawierać dokumentację projektową, rysunki techniczne, wizualizacje wraz z otaczającym terenem oraz uzupełniające opisy przedstawiające ideę projektu.
autorki postawiły na różnorodne, nieinwazyjne gatunki roślin wabiące owady zapylające
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
wyróżnienie dla studentek Politechnik Śląskiej
Projekt Dominik Niżnik, Adrianny Popielarczyk i Igi Soczawy z Politechniki Śląskiej, członkiń Studenckiego Koła Naukowego LAB 60+, został został zauważony przez jury konkursowe i otrzymał wyróżnienie pierwszego stopnia.
Biorąc pod uwagę wymagania przedstawione w regulaminie oraz nieznajomość danego terenu, swoją pracę rozpoczęłyśmy od dogłębnych analiz okolicznych terenów. Jednoznacznie wyniknęło z nich, że opracowywany teren jest dobrze skomunikowany z okolicą, jest dostępny dla każdej grupy wiekowej, a potencjalnymi użytkownikami terenu będą głównie okoliczni mieszkańcy osiedli, ponieważ w najbliższej okolicy nie znajduje się obiekt spełniający podobne role. Stąd naszym celem stało się również udostępnienie części parkowej, która trafiłaby w gusta najmłodszych użytkowników, pochodzącym z okolicznych przedszkoli i szkół, ale także odpowiedziałoby na potrzeby seniorów — mówią autorki wyróżnionego projektu.
schemat funkcji i terenów zielonych
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
Po takim przygotowaniu studentki podzielił przestrzeń na strefy i dopasowały je do potrzeb użytkowników. W ich projekcie znalazły się strefy relaksu, rozrywki, rekreacji oraz zabawy — adekwatne do wieku. Realizację założenia rozplanowały w punktach — zaczynając od podzielenia go pionową, a następnie poziomą siatką ścieżek, wytyczonych przez połączenia z otoczeniem lub na podstawie często uczęszczanych szlaków. Następnie przystąpiły do dopasowania pozostałych ścieżek. W centrum projektowanego obszaru, zamiast klasycznej ścieżki sensorycznej zaplanowały umieszczenie jej w labiryncie parkowych ścieżek. Znalazła się tam także strefa wodna z wodnym placem zabaw z rzeczką, zapewniająca odpoczynek, jak i zabawę dla najmłodszych. Obok tych atrakcji autorki umieściły tężnię solankową z naturalnym otoczeniem rabat z wysokimi trawami i trawnikami zaadaptowanymi na wielofunkcyjne łąki.
w projekcie należało uwzględnić tężnię solankową
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
strefy rekreacji i odpoczynku
W całym parku studentki rozplanowały wiele ekologicznych rozwiązań, takich jak budki dla ptaków, hotele dla owadów czy domki dla okolicznych jeży. Dodatkowo rośliny zostały dobrane tak, by oprócz ładnego wyglądu i zapachu, wabiły pszczoły i motyle. Wzdłuż głównego ciągu pieszo-rowerowego i w sąsiedztwie szkoły znajduje się strefa rekreacji. Oprócz klasycznych przyrządów popularnych na otwartych siłowniach autorki zaproponowały przyrządy aktywizujące i przeznaczone dla seniorów. Ze szkołą i boiskami sąsiaduje strefa odpoczynku, zawierającą platformy pełniące funkcje ławek oraz stojaki na rowery.
Takie rozwiązanie pozwoli spopularyzować ten ekologiczny środek transportu i z pewnością zachęci uczniów do spotkań na świeżym powietrzu również po zakończeniu zajęć. Dodatkową atrakcją, zarówno dla młodszych, jak i starszych użytkowników są ziemne trampoliny, specjalnie umiejscowione w sąsiedztwie szkoły i przedszkola — tłumaczą studentki.
strefa street workout może być alternatywą dla lekcji wf-u
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
Kolejnym elementem projektu jest strefa street workoutu, przylegająca do głównego ciągu pieszo-rowerowego i szkoły. Dzięki temu może być alternatywą dla zajęć wf oraz ciekawą propozycją dla licealistów. Podążając ciągiem podzielonym zielonymi pasmami, obok przedszkola, znajduje się ostatnia wydzielona strefa, składającą się z trzech części i łączącą różne elementy placu zabaw, umieszczone na bezpiecznej nawierzchni.
Wszystkie zastane elementy adaptujemy, aby nie produkować kolejnych takich samych. Zależy nam na przeniesieniu obecnych elementów rekreacyjnych w nowe, lepsze miejsce. Wszechobecna zieleń została podzielona na części — kolorową i zieloną, uspokajającą — dodają autorki.
ciąg pieszo-rowerowy prowadzi przez całe założenie
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
połączenie z naturą
Architektki chciały, aby park w jak największym stopniu łączył się z naturą. Z tego powodu szukały rozwiązań, które będą wpływać na lokalny ekosystem, takich jak: stosowanie różnorodnych, nieinwazyjnych gatunków roślin, roślin wabiących owady zapylające, roślin owocujących i gwarantujących pokarm dla ptaków. Ważnym elementem było także rozmieszczenie budek lęgowych dla ptaków — jerzyków, sikorek i inne gatunków zamieszkujących okoliczne osiedla. Na terenie parku znalazły się również hotele dla owadów i budki ułatwiające jeżom zimowanie. Autorki zadbały także o stosowanie łatwo dostępnych materiałów — ławki są stworzone z betonu ekologicznego, pokryte od góry drewnem.
nowy plac zabaw znajduje się obok przedszkola
© Dominika Niżnik, Adrianna Popielarczyk, Iga Soczawa
projektowanie uniwersalne
Główną ideą towarzyszącą autorką podczas tworzenia projektu było dostosowanie się do założeń i oczekiwań inwestorów oraz takie połączenie przestrzeni, by te nikogo nie wykluczały i były stworzone zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego. Dzięki temu park jest przyjazny dla osób w różnym wieku, niezależnie od stopnia sprawności. Zastosowanie zróżnicowanych nawierzchni i kontrastowych kolorów ułatwia orientację na wytyczonych ścieżkach. Umieszczenie fontanny chodnikowej zwraca uwagę również najmłodszych użytkowników, zapewnia relaksacyjny szum, który pozwala na wyciszenie. Ścieżka sensoryczna umożliwia organizację lekcji edukacyjnych i pobudzanie wszystkich zmysłów człowieka.
Uważamy, że takie podejście do zadanego tematu było naszym przepisem na sukces. Wsłuchiwanie się w potrzeby użytkowników, wnikliwe analizowanie ich założeń i przedstawianie ich w odpowiedniej formie, która gwarantuje przyjazną atmosferę oraz przystępną i możliwą realizację, zawsze jest naszym nadrzędnym celem — podsumowują autorki.
