12 marca br. poznaliśmy wyniki konkursu na opracowanie projektu nowego budynku naukowo‑dydaktycznego Uniwersytetu Warszawskiego przy ulicy Furmańskiej. Jury pod przewodnictwem Marty Sękulskiej‑Wrońskiej przyznało drugą nagrodę propozycji pracowni Kuryłowicz & Associates (1. miejsce zajął projekt biura Piotr Bujnowski – Architekt), która, zgodnie z założeniami autorów, miała wprowadzić w objętą konkursem część miasta życie akademickie, a tym samym „obudzić” cały Mariensztat.
Zaproponowany przez zespół pracowni Kuryłowicz & Associates funkcjonalny, elastyczny i ekologiczny budynek gmachu nauk społecznych zlokalizowany miał być w kwartale ulic Furmańska, Karowa i Dobra, na uniwersyteckim Kampusie Powiśle.
widok budynku od strony ulicy Dobrej
© Kuryłowicz & Associates
Wstępem do naszych prac koncepcyjnych była pogłębiona i skrupulatna analiza potencjalnych użytkowników wraz z ich potrzebami i celami. Na podstawie tych informacji opracowaliśmy nowatorski, wielostopniowy cykl funkcjonowania budynku w różnych skalach i wymiarach — tłumaczy proces projektowy prof. Ewa Kuryłowicz.
Poprzez przemyślany program społeczny i relacje z tkanką miejską obiekt zdaniem projektantów uzupełniałby kontekst miejsca i stałby się kolejnym przystankiem na trasie od Starego Miasta przez Powiśle, Trakt Królewski po Bulwary Wiślane. Zaproponowany budynek w kształcie litery U odtwarzać ma historyczną linię zabudowy od strony ulicy Karowej, zaznaczając przy tym narożnik z ulicą Dobrą. Część elewacji od strony ulicy Dobrej została przesunięta w głąb działki, co pozwoliło na wyeksponowanie zielni i pozostawienie istniejących szpalerów drzew. Z kolei od strony ulicy Furmańskiej architekci nie zabudowali pierzei, ale zaproponowali stworzenie zielonego patio i wolnostojącej bryły, która, jak mówi Maria Saloni‑Sadowska, współautorka projektu, nawiązuje do unikalnej równowagi akcentów urbanistycznych.
kształtowanie bryły
© Kuryłowicz & Associates
Krótkie elewacje otwartych kwartałów poprzedzielane są wolnostojącymi budynkami, tworząc rytmikę, która z każdym krokiem odsłania użytkownikom nową perspektywę — dodaje architektka.
W narożniku od strony ulicy Dobrej, w miejscu, które projektanci nazwali sercem budynku, oraz w części przy ulicy Karowej zlokalizowane zostały przestrzenie usługowe dostępne z zewnątrz i z wewnętrznego holu, przeznaczone zarówno dla użytkowników budynku, jak i gości. Wewnątrz projektanci zaplanowali elastyczny układ funkcjonalny pozwalający na modyfikacje w zależności od potrzeb.
podział funkcjonalny bryły
© Kuryłowicz & Associates
Architekci zdecydowali się na zachowanie i wykorzystanie w projekcie istniejącego drzewostanu. Chcąc stworzyć pełen zieleni ogród, projektanci zaplanowali także wprowadzenie na terenie działki krzewów soliterowych, a na poszczególnych częściach budynku — zielone dachy z łąkami kwietnymi.
Dorosłe i dobrze ukształtowane drzewa mają wpływ nie tylko na teren wokół, ale także na sam budynek, zacieniając część fasad. Dzięki temu podejściu projektowemu znacznie redukujemy możliwość nagrzania budynku, utrzymując równocześnie naturalny mikroklimat otoczenia — tłumaczy Aleksander Krauze, Starszy Architekt w pracowni Kuryłowicz & Associates.
Chcąc ograniczyć emisję gazów cieplarnianych, architekci postawili na wykonanie w technologii żelbetowej wyłącznie słupów i belek głównych tworzących ruszt budynku, pozostała konstrukcja zaplanowana została w technologii CLT wspartej na belkach drewnianych, a konstrukcja całej ostatniej kondygnacji — w technologii drewnianej.
ekologiczne rozwiązania w budynku
© Kuryłowicz & Associates
Wspaniałą właściwością drewna jest to, że magazynuje w sobie dwutlenek węgla. Na każdą tonę tradycyjnych materiałów budowlanych, którą zastępuje drewno, w rzeczywistości wychwytujemy ponad dwie tony węgla z atmosfery. Drewno jest nie tylko ekologiczne, ale także praktyczne z uwagi na jego niską wagę w porównaniu do betonu, co w praktyce przekłada się na zredukowanie procesów logistycznych na placu budowy do około 50 procent — dodaje Tomasz Pniewski, Architekt Analityk w pracowni Kuryłowicz & Associates.
