Karolina Tazbir i Krystian Cięciwa — studenci Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej — mają pomysł jak na nowo zagospodarować krzyżacki zamek w Radzyniu Chełmińskim. Cel projektowy? Zachować najważniejsze elementy i stworzyć przestrzeń o nowych funkcjach.
elewacja nowej części zaprojektowana została z użyciem dwóch materiałów: płytek klinkierowych i przechodzącego przez budynek szkła
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
Projekt Castum powstał trakcie drugiego semestru pierwszego roku studiów magisterskich w ramach przedmiotu Projektowanie sal i przestrzeni widowiskowych pod opieką naukową doktora Pawła Amałowicza na Politechnice Wrocławskiej.
adaptacja ruin zamku krzyżackiego wymagała odpowiedzialnego podejścia do zachowania substancji zabytkowej i znalezienia nowych przestrzeni rozmaitych funkcji
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
Co było najważniejsze w projekcie? Adaptacja ruin zamku krzyżackiego wymagała nie tylko odpowiedzialnego podejścia do zachowania substancji zabytkowej, ale również znalezienia nowych przestrzeni dla rozmaitych funkcji, w tym edukacji, rekreacji i działalności społecznej. Zamek żyje spotkaniami i turniejami rycerskimi, więc projekt musiał uwzględniać nową przestrzeń także dla nich.
Zależało nam na stworzeniu schematu funkcjonalnego obiektu, który podtrzymywał wyżej wymienione funkcje oraz dawał nowe, lepiej dostosowane przestrzenie do ich realizacji. Chcieliśmy również, aby bryła i użyte materiały elewacyjne dobrze współgramy z ruiną zamku. Myślą przewodnią przy projektowaniu obiektu było nawiązanie historyczne i zachowanie istniejących funkcji — czytamy w opisie projektu autorstwa Karoliny Tazbir i Krystiana Cięciwy.
konstrukcja użyta w projekcie jest żelbetowa, co podyktowane zostało jej elastycznością i mniejszym stopniem ingerencji
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
oddzielić stare od nowego
Parter, od frontu budynku, został rozdzielony na kilka sekcji. Znajduje się tam obszar wejściowy, obejmujący hol, szatnie, kasy oraz sklep z pamiątkami. W południowej części zachowały się dwie wieże, brama wejściowa i pomieszczenia w skrzydle wschodnim, gdzie oryginalne łukowo-żebrowe sklepienia zostały zachowane i przekształcone na przestrzeń wystawienniczą. Z kolei od strony północnej zaplanowano kawiarnię z niewielkim zapleczem, szatnie dla aktorów, foyer oraz główną salę widowiskową, która ma kształt ośmioboku, nawiązując do pierwotnej wieży. Na piętrze znajdują się biura oraz gabinety dla personelu administracyjnego, zakładając pracę siedmiu osób. Układ jest prosty i otwarty na wewnętrzną część zamku. Ponadto na tym piętrze umieszczono balkon nad salą widowiskową, a nad kawiarnią przewidziano taras widokowy, z którego można podziwiać pokazy historyczne lub walki rycerskie.
wizualizacja schodów łączących parter z tarasem widokowym
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
Przy projektowaniu bryły najbardziej zależało nam, aby sala była dominującą częścią nowo powstałego obiektu. W ten sposób stworzyliśmy prostokreślną bryłę o różnych wysokościach, która wtapia się w istniejący zabytek. Tworząc bryłę, staraliśmy się projektować kadry widokowe, z których można podziwiać relacje nowo projektowanego obiektu z historycznym — wskazują autorzy projektu.
sala odwołująca się do kultury średniowiecza
Interesującym rozwiązaniem jest sala widowiskowa, która może pomieścić nawet 131 gości, uwzględniająca także potrzeby osób z niepełnosprawnościami. Sala zaprojektowana została w kształcie ośmioboku, co ma nawiązywać do baszty zamkowej, która wcześniej zlokalizowana była w tym miejscu.
wizualizacja sali widowiskowej
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
Kształt sali umożliwia dobry widok na scenę z każdego fotela. Sala wygłuszona została panelami akustycznymi na ścianach i na suficie. Moduł panelu nawiązuje do historycznych elementów zbroi płytowych. Zabieg ten ma podkreślić formę rekonstruowanych walk rycerskich, a także pokazów historycznych — czytamy w opisie.
strefa wejściowa do nowej części
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
zachowane połączenie w konstrukcji
Konstrukcja użyta w projekcie jest żelbetowa, co podyktowane zostało jej elastycznością i mniejszym stopniem ingerencji niż w przypadku innych materiałów. Elewacja nowej części zaprojektowana została z użyciem dwóch materiałów: płytek klinkierowych oraz przechodzącego przez budynek szkła, które miało, jak wskazują autorzy, kojarzyć się z „nadgryzieniem zębem czasu”.
rzut aksonometryczny
© Karolina Tazbir, Krystian Cięciwa
