„10 pytań do…” to cykl krótkich rozmów z architektami i architektkami, do których kierujemy tę samą pulę pytań. W dzisiejszej odsłonie miniwywiadu o najważniejszych budynkach, mieście przyszłości i neo(eko)funkcjonaliźmie opowiedział Andrzej Truszczyński.
Andrzej Truszczyński — absolwent Politechniki Śląskiej, pracę doktorską obronił na Politechnice Krakowskiej. Podczas studiów rozpoczął pracę w niemieckiej firmie Schick Architekci, w 2010 roku został w niej kierownikiem, potem współwłaścicielem, a następnie dyrektorem generalnym. Od 2019 roku jest prezesem grupy firm architektonicznych TKHolding Truszczyński Kobierzewski. Jest współautorem między innymi takich projektów jak Fabryka Wody w Szczecinie, Wodny Park Tychy czy Chełmski Park Wodny. W tym roku znalazł się na liście czterdziestu obiecujących, młodych europejskich projektantek i projektantów przed czterdziestym rokiem życia — 40 UNDER 40®.
1. Architektura w trzech słowach…?
a. Piękno.
b. Potrzeby.
c. Przestrzeń.
2. Trzy najważniejsze dla Ciebie budynki…?
a. VIA 57 West, Nowy Jork, proj.: Bjarke Ingels — jeszcze niedawno wydawać by się mogło, że nie można zmienić panoramy Nowego Jorku jednym budynkiem, a jednak. Ten projekt utwierdza mnie w tym, że nie ma rzeczy niemożliwych.
b. Bosco Verticale, Mediolan, proj.: Stefano Boeri Architetti — jako symbol zmiany myślenia o przestrzeni miejskiej, kolejnej odsłonie architektury kryzysu klimatycznego.
c. Wodny Park Tychy — to dziesięć lat mojego życia. To obiekt, który był wymagający pod każdym względem i na każdym etapie realizacji. Chcieliśmy nim udowodnić, że można tworzyć ciekawą architekturę w obiekcie aquaparkowym To najbardziej ekologiczny obiekt, jaki współprojektowałem dotychczas, a jednocześnie szansa na naprawę/ochronę środowiska.
3. Najważniejsza książka o architekturze…?
Bardziej atlas niż książka — The Phaidon Atlas of Contemporary Architecture. Po raz pierwszy zobaczyłem zestawienie setek wspaniałych obiektów, które zainspirowały mnie do wypraw przez Europę, aby je zobaczyć. Jestem przekonany, że dobrą architekturę trzeba osobiście doświadczyć. Zdjęcia często są skadrowane tak, by pokazać najlepszy fragment, brakuje im kontekstu, detalu. Każdy taki obiekt badam, wczuwając się w różne role użytkowników — dziecko, młodzież, starca, kobiety czy mężczyzny, niewidomego czy osoby na wózku. Jednocześnie zasiała we mnie przekonanie, żeby projektować taką architekturę, jaką chciałbym pokazać w kolejnej edycji.
4. Najbardziej inspirujące miasto i dlaczego…?
Singapur — gdy wyobrażam sobie, jak będzie wyglądać XXII wiek, to myślę o tym mieście‑ogrodzie. Może to kwestia kontrastów w stosunku do wcześniejszych miast, które widziałem. Ta metropolia wydaje się wyważona, pełna harmonii. Wszechogarniająca zieleń i subtelne piękno, a jednocześnie rozmach i przepych. Mieszanka kulturowa.
5. Architekt, z którym chciałbyś coś zaprojektować i dlaczego…?
Z Bjarke Ingelsem — o jego pracach zrobiło się głośno, gdy byłem na studiach. Był to czas starchitektów, a mimo to, to właśnie jego prace robiły i nadal robią największe wrażenie. Dlaczego z nim? Bo to byłaby fajna zabawa, myślę, że znaleźlibyśmy wspólny język architektury.
6. Rysunek odręczny czy rysunek komputerowy?
Na etapie idei — odręczny, następnie komputerowy — jest bardziej precyzyjny, daje więcej możliwości.
7. Makieta czy model 3D?
Cyfrowy model 3D — daje większe spektrum informacji i co najważniejsze, dzięki wirtualnej rzeczywistości umożliwia niedostępną dotychczas percepcję powstającej architektury.
8. Modernizm czy postmodernizm?
Neoekofunkcjonalizm — form follows function but function follows ecology.
9. Praca po godzinach czy sport?
Praca aż do zwycięstwa, każda inna chwila — rodzina.
10. Architektura czy biznes?
Dla mnie to dwa pojęcia symbiotycznie zespolone.
