Karolina Indyk, absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej zdobyła Nagrodę Główną w międzynarodowym konkursie The Artistory organizowanym przez platformę UNI. Wyzwaniem było zaprojektowanie przestrzeni coworkingowej dla artystów i osób kreatywnych. Nagrodzony projekt Polki to tymczasowy klub artystyczny zbudowany z rusztowań, będący próbą odpowiedzi na pytanie, kim jest artysta, oraz jak powinna wyglądać uniwersalna przestrzeń do pracy twórczej.
Zadaniem konkursu The Artistory było stworzenie budynku – klubu artystycznego, w którym przedstawiciele różnych dziedzin sztuki będą mogli spotykać się, tworzyć oraz prezentować swoje dzieła. Architektura miała czerpać inspirację ze świata sztuki, artystów i ich stylu życia, a forma obiektu miała nieustannie ewoluować i zmieniać się w czasie. Projektanci mieli także uwzględnić kilka grup artystycznych, pracujących w tym samym czasie w obiekcie oraz umożliwić im współpracę.
budynek miał powstać w Vaujours w Paryżu
© Karolina Indyk
Budynek miał powstać w Vaujours w Paryżu, oddalonego od historycznego centrum metropolii o osiemnaście kilometrów. Przed rozpoczęciem rewolucji przemysłowej, Vaujours słynęło z winnic oraz produkcji wina, niestety tradycje te porzucono na rzecz produkcji gipsu. Teren projektowy rozpostarty jest pomiędzy gęstym lasem od południa i zachodu, terenem sportowym Stade de Jules Ferry od wschodu a od północy sąsiaduje z drogą krajową N3 Boulevard de l'Europe. Chociaż powierzchnia działki wynosi ponad 21 tysięcy metrów kwadratowych, uczestnicy konkursu mogli zabudować jedynie dziesięć procent tej powierzchni, czyli około 2 220 metrów kwadratowych, a maksymalna wysokość budynku nie mogła przekraczać 15 metrów.
autorka stworzyła koncepcje budynku tymczasowego skonstruowanego z rusztowań
© Karolina Indyk
Polka z Główną Nagrodą!
Prace nadesłane na konkurs z całego świata oceniało dwuosobowe jury w składzie: Nathalie Eldan (Atelier NEA, Paryż) oraz Yann Follain (WY-TO, Singapur / Paryż). Przyznali oni Nagrodę Główną, drugie miejsce, nagrodę specjalną oraz osiem wyróżnień. Zwyciężył projekt o takiej samej nazwie jak konkurs — The Artistory autorstwa Karoliny Indyk, absolwentki Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jej praca była jednocześnie dyplomem magisterskim wykonanym pod kierunkiem dr. Tomasza Myczkowskiego.
Mój projekt stara się odpowiedzieć na pytanie, kim jest artysta oraz, jak powinna wyglądać uniwersalna przestrzeń, w której będzie on mógł w pełni poświęcić się swojej pracy. Bazując na historii sztuki oraz życiorysach przedstawicieli różnych jej dziedzin postawiłam tezę, iż artyści są nomadami, którzy od zawsze podróżowali tam, gdzie mogli otrzymać zlecenie, bądź mieli możliwość rozwoju. Ich warunki pracy były rozmaite, od skromnych pokoi na poddaszach kamienic po rozbudowane pracownie. Porównanie życia artysty do nieustannej wędrówki i zmiany wywarło największy wpływ na ideę projektu — stworzyłam koncepcję budynku tymczasowego, gdzie użytkownik sam będzie decydował o tym, ile przestrzeni do pracy jest mu potrzebne — tłumaczy autorka.
projekt architekta rozpoczęła od stworzenia modelu
© Karolina Indyk
poszukiwania formy
Poszukiwania formy autorka rozpoczęła od stworzenia modelu, a ponieważ Vaujours słynęło niegdyś z win, architektka pomyślała o działce jak o rozległej winnicy, z charakterystyczną konstrukcją wsporczą, po której pnie się winorośl. Na siatce konstrukcyjnej o module 3×3 m, stworzyła kompozycję ze szpilek o nieregularnym obrysie, które następnie zaczęła wbijać w karton, przez co całość zaczęła naprzemiennie opadać i unosić się w przestrzeni. Kamila chciała uzyskać efemeryczną formę, dlatego zdecydowała się na zaproponowanie konstrukcji z rusztowań.
Rusztowania to systemy, z którymi spotykamy się na co dzień w przestrzeni miejskiej, ale które nie są uważane za piękne czy choćby interesujące. W ślad za Pop artem, gdzie zwykłe przedmioty urastały do rangi sztuki, rusztowania w projekcie Artistory stają się potężną rzeźbą, przestrzennym blejtramem, na którym rozpięte membrany inspirowane płótnem malarskim będą azylem dla artystów — dodaje architektka.
struktura z rusztowań jest stelażem, w którym znajdują się przestrzenie do pracy
© Karolina Indyk
klub artystyczny — tymczasowa przestrzeń
Efemeryczna struktura z rusztowań jest stelażem, w który zostały wpisane przestrzenie do pracy, podzielone na dwie grupy: część stałą zlokalizowana w centrum działki, oraz część zmienną, złożoną z trzech modułów pracowni artystycznych. Elementem spajającym je wszystkie jest system ramp i tarasów, przecinających przestrzenną formę z rusztowań, dzięki czemu klub artystyczny jest zawieszony ponad terenem.
rzut projektu The Artistory
© Karolina Indyk
Sercem całego założenia jest taras, wokół którego ulokowane są trzy duże pracownie oraz klub artystyczny z szatniami, sanitariatami, jadalnią z aneksem kuchennym oraz miejscem do pracy dla artystów tworzących sztukę wirtualną. Sam taras jest przestrzenią uniwersalną, może stanowić dodatkową powierzchnię warsztatową, być miejscem organizacji wystaw artystycznych lub kinem letnim.
pracownie artystyczne to trzy typy modułów
© Karolina Indyk
mobilne pracownie
Mobilne pracownie artystyczne to trzy typy modułów o wymiarach 3×3, 3×6 i 6×6 m, skryte pod membranami, których ilość może ulegać zmianie, w zależności od ilości użytkowników. Ponadto autorka zaprezentowała możliwości ich zgrupowania, dzięki czemu artyści mogą podzielić proces twórczy na etapy. Rusztowania oraz membrany symbolicznie nawiązują do płótna i blejtramu. Dzięki zastosowaniu membran PVC, wnętrza pracowni wypełnia rozproszone światło. Przestrzenie te są proste i minimalistyczne, a każdy artysta może dostosować je według własnych upodobań.
projekt może przypominać współczesną instalację artystyczną lub land art
© Karolina Indyk
obiekt jak instalacja artystyczna
Chcąc odpowiedzieć na zadanie konkursowe, stworzyłam obiekt tymczasowy, skrojony na bieżące potrzeby artystów, gdzie mogą poświęcać się sztuce tworzonej zarówno w sposób tradycyjny, jak i wirtualny. Każdy użytkownik obserwując tą strukturę, dojrzy cos innego, układ scalony, pajęczynę, chmurę punktów bądź współczesną instalację artystyczną. Prezentacja projektu niczym impresjonistyczny obraz utrwala konkretny moment funkcjonowania azylu, który w każdej chwili może ewoluować, skurczyć się lub rozbudować, nieustannie dostosowując się do liczby użytkowników i tworzonej sztuki — podsumowuje Karolina Indyk.
