„10 pytań do…” to cykl krótkich rozmów z architektami i architektkami, do których kierujemy tę samą pulę pytań. W dzisiejszej odsłonie miniwywiadu na naszych dziesięć pytań odpowiedziała Krystyna Fiszer z pracowni FISZER Atelier 41.
Krystyna Fiszer — architektka i urbanistka, absolwentka École Nationale Supérieure d'Architecture de Paris‑Belleville, od 2004 roku prowadzi warszawski oddział założonej przez Stanisława Fiszera pracowni FISZER Atelier 41. Pracowała między innymi przy takich realizacjach jak renowacja Arkad Kubickiego w Warszawie, Herbaciarnia i punkt informacji turystycznej w Łazienkach Królewskich czy renowacja Wielkiej Zbrojowni w Gdańsku.
1. Architektura w trzech słowach…?
a. Przestrzeń.
b. Materia.
c. Światło.
Jak wzbudzać takie uczucie wzruszenia jak to wywołane na widok światła słonecznego, które letnią nocą odbija na swojej powierzchni księżyc.
2. Trzy najważniejsze dla Ciebie budynki…?
a. Kimbell Art Museum, proj.: Louis Kahn, Fort Worth, Teksas, USA, 1967–1972. Na drugim roku studiów zapoznałam się z projektami architekta Louisa Kahna, między innymi jego pracą nad planem opartą na podziale między przestrzeniami obsługiwanymi i obsługującymi. Tak się zaczyna przygoda z kompozycją planów, znajdowaniem właściwej struktury, która czeka na wypełnienie.
b. Villa Mairea, proj.: Alvar Aalto, Noormarkku, Finlandia, 1938–1939. Później, na tym samym roku, mieliśmy za zadanie studiować jeden wybrany dom architekta. Wybrałam wówczas Villę Mairea zaprojektowaną dla państwa Gullichsen. Na początku uczyłam się odczytywać rysunki, odszyfrowywać ich zawartość — tę nadzwyczajną dbałość o detal, o obróbkę materii i to poszukiwanie najwłaściwszej odpowiedzi na sposób użytkowania. Na przykład — dlaczego pierwszy stopień schodów w salonie jest większy? Dlatego, że Alvar Aalto pomyślał o tym, że często to właśnie na tym stopniu może pojawiać się chwila zawahania przy wchodzeniu czy schodzeniu. Ten projekt przeniósł mnie na wymianę w ramach programu Erasmus do Finlandii.
c. Castelvecchio, proj.: Carlo Scarpa, Werona, Włochy, 1959–1973.
3. Najważniejsza książka o architekturze…?
„Silence and Light” Louisa Kahna albo „Poetyka przestrzeni” Gastona Bachelarda.
Wystarczy, że wracam do kilku zdań Louisa Kahna, jak: „Czym chce być cegła? Łukiem” i od razu mój wewnętrzny kompas się ustawia, myśli się klarują. Zawsze miałam dużo czułości dla tej cegły.
4. Najbardziej inspirujące miasto i dlaczego…?
Miasta położone w potężnym krajobrazie, na brzegu morza, jak Rio de Janeiro, Tel Awiw. Ale zawsze wracam do Paryża, do jego delikatnego, wapiennego kamienia, tych majestatycznych sekwencji urbanistycznych ze złożonością jego tkanki społecznej. Czyli jest to Paryż nad oceanem...
5. Architekt, z którym chciałabyś coś zaprojektować i dlaczego…?
Herzog & De Meuron, Glenn Murcutt i wielu innych, aby zapoznać się z ich procesem pracy, od koncepcji do realizacji.
6. Rysunek odręczny czy rysunek komputerowy?
To są narzędzia reprezentacji i tak jak z narzędziami pojawia się pytanie, które wybrać, aby najlepiej wyrazić swoją myśl. Tak jak z pisaniem, pierwsze myśli kładą się na papierze za pomocą ręki.
7. Makieta czy model 3D?
Jakimi środkami reprezentować trzeci wymiar? Muszę się przyznać, że mam słabość do makiet, one wzbudzają taką nagłą dynamikę umysłu, jak „Alicja w Krainie Czarów”.
8. Modernizm czy postmodernizm?
Mam wrażenie, że jesteśmy w momencie poszukiwania nowego -izmu, nawet jeżeli wolę się trzymać daleko od wszystkich słów kończących się na -izm...
9. Praca po godzinach czy sport?
Jedno i drugie, byle było wyzwanie, zabawa, przekraczanie siebie. Właściwy gest... Sport jeszcze mniej wybacza niż architektura.
10. Architektura czy biznes?
Natura czy kultura, liczy się szukanie równowagi w procesie rozwoju dla dobra człowieka i społeczeństwa.
Jeśli macie propozycje pytań, jakie chcielibyście, abyśmy zadali lub osoby architektów, których odpowiedzi na te pytania chcecie poznać — dajcie znać w komentarzach.
