Studentki architektury Aleksandra Kubiak z Politechniki Warszawskiej i Marta Mojsik z Politechniki Krakowskiej zaprojektowały Pawilon Pokoju w Sedihou w Senegalu. Praca otrzymała wyróżnienie w międzynarodowym konkursie Kaira Looro Peace Pavilion.
Zadaniem konkursowym było zaprojektowanie pawilonu w Senegalu upamiętniającego ofiary wojen afrykańskich. Obiekt powinien promować powszechny pokój, inspirować do kontemplacji, refleksji i modlitwy za tych, którzy niesłusznie stracili życie. Architektura pawilonu miała tworzyć wielofunkcyjną przestrzeń z miejscem na wystawy, edukację historyczną oraz kontemplację. Budynek miał być ogólnodostępny, wykonany z poszanowaniem dla wszystkich kultury, płci i religii.
konstrukcja pawilonu składa się z drewnianych belek i słupów
© Aleksandra Kubiak, Marta Mojsik
wyróżnienie dla polskich studentek
Aleksandra Kubiak i Marta Mojsik zaprojektowały Pawilon Pokoju w Sedhiou będący łącznikiem między lokalnymi i międzynarodowymi społecznościami. Ich celem było upamiętnienie wydarzeń, promowanie pokoju i nadanie regionowi własnej tożsamości. Pawilon wypełnia światło i woda, tworząc atmosferę, ułatwiającą skupienie i refleksję. Projekt wykorzystuje lokalne i naturalne materiały. Układ budynku zachodzi na sąsiadującą z działką jezdnię, tworząc kontynuację z pobliskim rynkiem. Ze względu na położenie w pobliżu rzeki Casamanca, fundamenty wykonane są z betonu, co pozwala na mocniejsze wiązanie z podłożem. Konstrukcja składa się z drewnianych belek i słupów. Ściany zewnętrzne od strony zachodniej wykonane są z ziemi ubijanej. Po wschodniej stronie pawilonu zastosowano przezroczyste bambusowe przegrody otwierające widok na pobliską rzekę i pola ryżowe. Dach pawilonu, pokryty blachą trapezową jest podniesiony ponad ściany, aby zapewnić odpowiedni poziom oświetlenia i wentylacji.
przestrzeń edukacyjna ze świetlikiem i przestrzeń wystawiennicza
© Aleksandra Kubiak, Marta Mojsik
cztery przestrzenie Pawilonu Pokoju
Pawilon składa się z czterech części — edukacyjnej, wystawienniczej, administracyjnej i kontemplacyjnej. Przestrzenie te różnią się siebie kształtem oraz funkcją. Przestrzeń edukacyjna, jak nazywają ją autorki — szerzenia świadomości, zawiera eksponaty odtwarzające i uczące historii. Jej centralnym punktem jest studnia, podkreślona umieszczonym w suficie świetlikiem. Przestrzeń podzielona jest przezroczystymi bambusowymi przegrodami, które tworzą subtelne połączenie z otoczenie. W pomieszczeniu mogą odbywać się spotkania i seminaria.
pawilon składa się z czterech przestrzeni
© Aleksandra Kubiak, Marta Mojsik
Część wystawiennicza przeznaczona jest na ekspozycję i przechowywanie stałych lub czasowych dzieł sztuki, a najważniejsze teksty prezentowane są na podium. Pomieszczenie otaczają ubite mury ziemne, w których znajdują się małe okna doświetlające przestrzeń. Część administracyjna obejmuje pomieszczenia dla pracowników, magazyn oraz recepcję. Wzmocnione ściany ziemne zapewniają prywatność, a otwory drzwiowe ozdobione tkaninami wykonanymi przez członków lokalnej społeczności, nadają wnętrzom lokalnego charakteru.
przestrzeń do kontemplacji o bambusowej konstrukcji
© Aleksandra Kubiak, Marta Mojsik
Obszar kontemplacji jest poświęcony modlitwie i refleksji nad tymi, którzy stracili życie, a jego bambusowa struktura kieruje wzrok ku niebu. Autorki wypełniły przestrzeń wodą, na której umieściły platformę tworzącą barierę dla świata zewnętrznego. Platforma jest odniesieniem do znajdujące się na środku rzeki Casamanca wyspy Devil's Island, która była niegdyś miejscem duchowej izolacji.
Zobaczcie także projekt Centrum Zarządzania Kryzysowego w Afryce, który zdobył pierwsze miejsce w kolejnym konkursie Kaira Looro.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Aleksandry Kubiak i Marty Mojsik
