Kapituła nagrody imienia Jane Drew przyznała tegoroczne odznaczenie Iwonie Buczkowskiej. Nagroda przyznawana jest przez Architects' Journal i The Architectural Review osobie, która poprzez swoją pracę i zaangażowanie podniosła rangę kobiet w architekturze.
Iwona Buczkowska jest absolwentką École Spéciale d'Architecture w Paryżu. Od 1978 roku prowadzi we Francji własną pracownię, Atelier Iwona Buczkowska. Architektka ma na swoim koncie realizacje z zakresu architektury socjalnej, dalekie od standardowych rozwiązań drewniane obiekty, pełne łuków i skosów.
[Buczkowska] zachęca nas do myślenia o wkładzie architektury w ekologię społeczną. Jest zarówno pionierką budownictwa drewnianego, jak i zaciekłą obrończynią prawa do dobrych warunków mieszkaniowych. Budynki Buczkowskiej muszą być zachowane, a jej idee celebrowane — uzasadnia Manon Mollard, redaktorka The Architectural Review.
Więcej o jej podejściu do projektowania empatycznego przeczytacie w rozmowie: Człowiek w centrum – o architekturze empatycznej i wolności projektowania.
Architektka i projektantka była wielokrotnie nagradzana. W 1989 roku otrzymała złoty medal i nagrodę specjalną na V Światowym Biennale Architektury w Sofii za projekt osiedla w Le Blanc Mesnil, w 1994 roku — Srebrny Medal francuskiej Akademii Architektury za całokształt twórczości, a w 2003 — nagrodę publiczności za projekt dzielnicy Le Blanc Mesnil (głosowanie internautów). Za projekt mieszkaniówki w Saint Dizier odznaczona została Label d'architecture du XX siècle. Buczkowska tworzy budynki mieszkalne w duchu idei ogrodu-tarasu, konceptu rozwiniętego na skalę dzielnicy przez Jeana Renaudie, który z kolei czerpał z późnomodernistycznych koncepcji grupy Team X.
Architektura uważana jest za matkę sztuk. Chodzi nie tylko o proporcje, przestrzeń, funkcję, konstrukcję, urbanistykę, pejzaż czy obecnie również ekologię — podlega ona również polityce, ekonomii, biznesowi, presji. Jesteśmy odpowiedzialni za nasz projekt (estetyka, koncepcja itp.) i rezultat, włącznie z, niestety, modyfikacjami, które zostały nam narzucone — pisała Iwona Buczkowska na łamach Architektury&Biznes zapytana o kondycję zawodu architekta w 2022 roku.
Do jej najsłynniejszych realizacji należą między innymi Collège Pierre'a Sémarda dla 600 uczniów w Bobigny czy kompleks mieszkaniowy w Saint-Dizier. Architektka sięgała po tematy wymagające wyjątkowej precyzji i holistycznego podejścia, odwołującego się do socjologii czy ekonomii. Jednocześnie jej projekty zachowują unikatowy charakter i kreatywne podejście do kształtowania brył. O swoim podejściu do architektury opowiadała również w cyklu „10 pytań do…”.
Wśród laureatek tego tytułu są także Zaha Hadid (2012), Yvonne Farrell i Shelley McNamara (2015), Odile Decq (2016), Denise Scott Brown (2017), Yasmeen Lari (2020) czy Kazuyo Sejima (2023).
