Mieszkaniowa architektura alternatywna
Nietypowa architektura mieszkaniowa to wyjątkowe projekty, niemieszczące się w ramach standardowych podziałów. Czy jest to miejska farma, czy klasztor, mieszkaniowa architektura alternatywna to śmiałe wizje i założenia, które wymykają się normatywnym kategoriom. Pełne różnorodności i nieszablonowych rozwiązań sposoby zamieszkiwania.
niekonwencjonalne domy łączące z naturą
Projektanci postrzegający budynki jako elementy większego ekosystemu, używają do ich budowy naturalnych materiałów, tak konstrukcyjnych, jak i wykończeniowych. Jednym z nietypowych, ekologicznych materiałów elewacyjnych w budownictwie jest korek. Jego innowacyjne zastosowanie w Domu z korka, architekci argumentują wytrzymałością, ekologią i lekkością surowca. Materiał ten jest produktem ubocznym powstającym w czasie fabrykacji korka do butelek — odpady w formie granulatu tworzą trwały i odporny materiał, o wysokiej izolacyjności cieplnej. Oprócz oczywistych połączeń architektury i natury, w formie użytych materiałów, można szukać także tych mniej jednoznacznych — jak zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego miast. Farma miejska Farmhouse pracowni Precht próbuje przywrócić utraconą z pola widzenia, produkcję żywności do miast, a konkretnie budynków mieszkalnych. Budownictwo i rolnictwo to najbardziej zanieczyszczające środowisko gałęzie przemysłu. Dlaczego ich nie połączyć, minimalizując ich negatywne oddziaływanie?
projektowanie wspólnoty
Projektując obiekty zbiorowego zamieszkania, ważne są przemyślane rozwiązanie kwestii integracji mieszkańców. Nietypową odpowiedź znalazła grupa bezdomnych z Jaworzna, która zainspirowana twórczością Hundertwassera, planuje stworzyć dla siebie miejsce, które mogłaby nazywać domem. Poprzez zaangażowanie przyszłych użytkowników w proces budowy i fakt, że każdy element elewacji przechodzi najpierw przez ich ręce, tworzy się niesamowita więź z miejscem już od samego etapu budowy. Inny pomysł to próba odnalezienia kameralnej skali i domowej atmosfery w obiekcie przeznaczonym dla grupy 360 studentów Uniwersytetu Warszawskiego na Służewcu. Akademik, zaplanowany na planie krzyża, wtapia się w zieleń działki, tworząc w swoim centrum, miejsce spotkań dla studentów, a między skrzydłami kameralne dziedzińce służące rekreacji.
Rocznik 1977, krytyk architektury, publicysta, animator działań przestrzennych. Z wykształcenia architekt (Politechnika Poznańska, 2002). Zajmuje się popularyzacją i krytyką architektury w prasie popularnej i specjalistycznej, radiu oraz telewizji, a także działaniami na rzecz naprawy miast, prowadzeniem wykładów popularyzatorskich, moderowaniem specjalistycznych dyskusji oraz spacerów architektonicznych. Współtwórca poznańskiej inicjatywy „Centrum Otwarte” zajmującej się edukacją i animacją działań w zakresie architektury i urbanistyki oraz Festiwalu Architektury Modernistycznej „Nowy Plan”. Współautor książki dla dzieci i dorosłych „Wspólne nie znaczy niczyje” oraz telewizyjnego cyklu „Księga Przestrzeni” (dwie serie). Autor i kurator wystaw architektonicznych. Dwukrotny laureat nagrody dziennikarskiej Izby Architektów RP.
