Wędrujące miasto i nowe życie gorzelnianych murów

Aleksandra Świąder

Sztuka towarzyszyła jej, odkąd pamięta. Trenując przez wiele lat taniec towarzyski, nauczyła się tego, że jest on jej indywidualną formą, którą interpretuje się w sposób wyjątkowy i odmienny. Po zakończeniu swojej tanecznej pasji, która miała największy wpływ na wykształcenie jej charakteru, zapisała się na kurs rysunku. Tam zakochała się w architekturze, którą widzi w sposób jednostkowy. Ten sam przykład architektoniczny może być uwielbiany przez pewną grupę odbiorców ze względu na formę, funkcję czy materiał, a przez niektórych znienawidzony. Jest to niezwykle intrygujący aspekt projektowy. Obecnie jest studentką studiów magisterskich kierunku Architektura Wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W procesie projektowania przykłada dużą uwagę do aspektu technicznego oraz funkcjonalnego. Uważa, że dobrze dopracowany detal ma ogromne znaczenie w podwyższaniu jakości tworzonej architektury. Na co dzień inspiruje ją literatura, a także muzyka, lubi obserwować zjawiska i struktury występujące w naturze. Poza artystycznym procesem koncepcyjnym lubi działać w sferze modelowania przestrzeni w trójwymiarze oraz grafice cyfrowej. Stara się także na bieżąco przyglądać się intensywnie rozwijającej się sztucznej inteligencji w dziedzinie architektury. W twórczości artysty ważna jest analiza, a następnie wyciąganie wniosków wyniesionych z podróży, poznawanie nowych kultur czy zwyczajów lokalnej ludności. W życiu akademickim istotne jest dla niej nawiązanie kontaktu ze studentami z wymiany zagranicznej, z którymi może wymieniać się spostrzeżeniami na temat życia projektowego i artystycznego poza granicami kraju.