Prawo

Treść zapytania

Od momentu wejścia w życie (od dn. 01.01.2018 r.) Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 14 listopada 2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w którym do § 271 dodano ust. 8A, pojawiają się nieustannie problemy interpretacyjne dotyczące lokalizacji budynków względem lasu.

Niniejsza opinia analizuje ten przepis i rozpatruje przypadki kiedy i jakie odległości należy stosować w tym zakresie.

Podstawa prawna

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (stan prawny na 1 stycznia 2018 r.:

§213.
Wymagania dotyczące klasy odporności ogniowej elementów budynków rozprzestrzeniania ognia przez te elementy określone w §216, z zastrzeżeniem §271 ust. 8a, nie dotyczą:

1) Do trzech kondygnacji nadziemnych włącznie;

a) mieszkalnych: jednorodzinnych, zagrodowych i rekreacji indywidualnej, z zastrzeżeniem §217 ust. 2;

b) mieszkalnych i administracyjnych w gospodarstwach leśnych.

2) Wolnostojących do dwóch kondygnacji nadziemnych włącznie:

a) o kubaturze brutto do 1500 m³ przeznaczonych do celów turystyki i wypoczynku;

b) gospodarczych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz w gospodarstwach leśnych;

c) o kubaturze brutto do 1000 m³ przeznaczonych do wykonywania zawodu lub działalności usługowej i handlowej, także z częścią mieszkalną.

3) Wolnostojących garaży o liczbie stanowisk postojowych nie większej niż 2;

4) Inwentarskich o kubaturze brutto do 1500 m³

§271
ust. 8. Najmniejszą odległość budynków ZL, PM, IN od granicy (konturu) lasu rozumianego jako grunt leśny (Ls) określony na mapie ewidencyjnej lub teren przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako leśny przyjmuje się jako odległość tych ścian od ściany budynku ZL z przekryciem dachu rozprzestrzeniającym ogień.

§271
ust. 8a. Najmniejsza odległość budynków wymienionych w §213 wykonanych z elementów nierozprzestrzeniających ognia, niezawierających pomieszczeń zagrożonych wybuchem oraz posiadających klasę odporności pożarowej wyższą niż wymagana zgodnie z §212, od granicy (konturu) lasu zlokalizowanej na:

1) Sąsiedniej działce — wynosi 4m;

2) Działce, na której sytuuje się budynek — nie określa się

— jeżeli teren, na którym znajduje się granica (kontur) lasu, przeznaczony jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę niezwiązaną z produkcją leśną, a w przypadku braku planu miejscowego — grunty leśne są objęte zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nieleśne uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc na podstawie art. 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. poz. 1804) oraz art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073).

Opinia Zespołu Rzeczoznawców

Z cytowanych powyżej zapisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. (z późn. zm.) w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wynika:

Budynki wymienione w §213, wykonane z elementów nie rozprzestrzeniających ognia, niezawierających pomieszczeń zagrożonych wybuchem oraz posiadających klasę odporności pożarowej wyższa niż wymagana zgodnie z §212 można lokalizować:

• w odległości 4 m od granicy (konturu) lasu rozumianego jako grunt leśny (Ls) oznaczony na mapie ewidencyjnej — jeżeli teren, na którym znajduje się granica (kontur) lasu położony jest na sąsiedniej działce i jest przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę niezwiązaną z produkcją leśną;
• w odległości 4 m od granicy (konturu) lasu położonego na sąsiedniej działce, rozumianego jako grunt leśny (Ls) oznaczony na mapie ewidencyjnej, w przypadku braku planu miejscowego i wydanej decyzji o warunkach zabudowy uwzględniającej fakt, że ww. grunty leśne są objęte zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nieleśne uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc na podstawie art. 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2001 poz. 1804) oraz art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1703).;

• Bez określenia odległości do granicy (konturu) lasu, położonego na działce, na której sytuuje się budynek pod warunkiem, że teren leśny przeznaczony jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę niezwiązaną z produkcją leśną,
• Bez określenia odległości do granicy (konturu) lasu, położonego na działce, na której sytuuje się budynek w przypadku gdy na ten teren wydano decyzję o warunkach zabudowy uwzględniającą fakt, że grunty leśne są objęte zgodą na zmianę przeznaczenie na cele nieleśne uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc na podstawie art. 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2001 r. poz. 1804) oraz art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 i 1566).

Traktowanie użytków leśnych oznaczonych na mapach ewidencyjnych przeznaczonych w planach zagospodarowania terenu na cele budowlane jako grunt leśny (Ls) nie znajduje uzasadnienia prawnego.

(WD, KS, GJ)

Niniejszy dokument nie stanowi oficjalnej wykładni przepisów prawa i nie może być stosowany jako podstawa prawna do rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach. Opinie i propozycje zawarte w stanowiskach Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP należy traktować jako materiał pomocniczy.

Kraków, 26 września 2018 r.