Prawo

Treść zapytania

Zagadnienie dotyczy lokalizacji budynków ze względu na przesłanianie a więc odnosi się do §13, oraz §57.

O ile §57 nie budzi wątpliwości — każde pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien liczonej w świetle ościeżnic do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8. definicja przeznaczonego na pobyt ludzi pomieszczenia, także jest jasna.

O tle zapisy §13 są wyjątkowo rozbieżnie interpretowane, stąd jego właśnie dotyczyć będą pytania:

Pytanie 1:

— czy w świetle §13 ustęp 1 każde pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi musi posiadać okna spełniające warunek przesłaniania? (w wyłączeniem wypadków wskazanych w rozporządzeniu, oraz odstępstw).

Gwoli wyjaśnienia spotkaliśmy się z interpretacją, nawiązującą do §60 zgodnie z którą w lokalu mieszkalnym wystarczy aby tylko jedno pomieszczenie posiadało okna spełniające wymagania §13, a w zabudowie śródmiejskiej w przypadku lokali jednopokojowych żadne z pomieszczeń.

Dodam tutaj, że moim zdaniem łączenie zapisów §60 dotyczących nasłonecznienia z zapisami §13 w zakresie oświetlenia jest niedopuszczalną nadinterpretacją, gdyż zapisy tych § należy zachować łącznie, oraz w §13 nie wskazano wyłączeń analogicznych jak w §60.

Pytanie 2:

— czy wszystkie okna w danym pomieszczeniu na pobyt ludzi muszą spełniać warunek przesłaniania? czy też może dotyczy on jedynie okien zapewniających spełnienie wymagań §57 wybranych przez architekta, a pozostałe traktujemy jako dodatkowe, których mogłoby nie być. Skoro okna te można zamurować to równie dobrze mogą nie spełniać warunku przesłaniania. Druga argumentacja mówi, że skoro zaprojektowano „nadmiarowe” okna to muszą być one zgodne z przepisami, także pod kątem przesłaniania, a jeśli nie są one potrzebne, lub nie da się ich zaprojektować zgodnie z przepisami nie należy ich projektować.

Pytanie 3:

— czy płaszczyznę poziomą służąca do wyznaczania strefy przesłaniania, umieszczoną zgodnie z §13 ustęp 1 punkt 1 (wierzchołek w wewnętrznym licu ściany na osi okna) można obracać w płaszczyźnie poziomej z punktem obrotu zlokalizowanym w wierzchołku, czy też musi być ona umieszczona symetrycznie do osi okna (po 30 stopni w każdą stronę od osi okna — matematycznie w płaszczyźnie poziomej okno posiada dwie osie, równoległą i prostopadłą do lica szyby i zapis w osi należałoby rozumieć jako umieszczenie symetryczne).

(rysunek 2 — obrót)

Pytanie 4:

— czy ww. płaszczyznę można przesuwać wzdłuż wewnętrznego lica ściany np. uwzględniając jedynie część danego okna, która zapewnia spełnienie wymagań §57, a pozostałą część okna traktować jako dodatkową analogicznie jak w pytaniu 2.

(rysunek 3 — przesunięcie)

Rysunek 1

Rysunek 2

Rysunek 3

Podstawa prawna

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

§ 13.
1. Odległość budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń — co uznaje się za spełnione, jeżeli:

1) między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż:

a) wysokość przesłaniania — dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35 m;

b) 35 m — dla obiektów przesłaniających o wysokości ponad 35 m.

2) Zostały zachowane wymagania, o których mowa w § 57 i 60.

2. Wysokość przesłaniania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się od poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego do poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego lub jego przesłaniającej części.

3. Dopuszcza się sytuowanie obiektu przesłaniającego w odległości nie mniejszej niż 10 m od okna pomieszczenia przesłanianego, takiego jak maszt, komin, wieża lub inny obiekt budowlany, bez ograniczenia jego wysokości, lecz o szerokości przesłaniającej nie większej niż 3 m, mierząc ją równolegle do płaszczyzny okna.

4. odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być zmniejszone nie więcej niż o połowę w zabudowie śródmiejskiej.

§ 57.
1. Pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione oświetlenie dzienne, dostosowane do jego przeznaczenia, kształtu i wielkości, z uwzględnieniem warunków określonych w § 13 oraz w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie — co najmniej 1:12.

§ 60.
1. Pomieszczenia przeznaczone do zbiorowego przebywania dzieci w żłobku, klubie dziecięcym, przedszkolu, innych formach opieki przedszkolnej oraz szkole, z wyjątkiem pracowni chemicznej, fizycznej i plastycznej, powinny mieć zapewniony czas nasłonecznienia wynoszący co najmniej 3 godziny w dniach równonocy w godzin 800—1600, natomiast pokoje mieszkalne — w godzinach 700—1700.

2. W mieszkaniach wielopokojowych wymagania ust. 1 powinny być spełnione przynajmniej dla jednego pokoju.

3. W przypadku budynków zlokalizowanych w zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia, określonego w ust. 1, do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia.

Opinia Zespołu Rzeczoznawców

W odpowiedzi na problemy związane z interpretacją przepisów zawartych w warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, dotyczących przesłaniania i nasłonecznienia (§ 13, 57 i 60) wyjaśniamy:

Ad. Pytanie nr 1:

Paragraf 13 warunków technicznych dotyczy zasad zachowania minimalnych odległości pomiędzy budynkami w celu umożliwienia dostępu dla naturalnego oświetlenia do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, natomiast § 57 określa minimalne powierzchnie okien w stosunku do wielkości pomieszczenia. Przepis ten dotyczy wszystkich pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi z wyłączeniem przypadków wskazanych w rozporządzeniu oraz ewentualnych odstępstw. Zapisów tych nie należy łączyć z zapisami § 60, dotyczącego zapewnienia minimalnego czasu nasłonecznienia, które dotyczą znacznie węższego zakresu pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.

Ad. Pytanie nr 2:

Paragraf 57 określa, jaka winna być minimalna powierzchnia okien w stosunku do powierzchni podłogi. Jeśli część okien w pomieszczeniu zapewnia powyższe wymagania, to ta ich ilość winna spełniać wymagania zachowania odległości od innych obiektów. Pozostałe okna nie muszą już ich spełniać, gdyż pomieszczenie ma zapewniony warunkami dostęp do światła dziennego, a każda rozszerzająca interpretacja nie ma podstaw prawnych. Cytowane warunki mówią o doświetleniu pomieszczeń, a nie o zapewnieniu dostępu światła poprzez wszystkie okna do pomieszczenia.

Ad. Pytanie nr 3:

Zapis § 13 ust. 1 pkt 1 określa lokalizację wierzchołka kąta (usytuowanie w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego), jego wartość (60°) oraz warunek nie przesłaniania zarówno przez część tego samego budynku jak i inny obiekt przesłaniający. Nie warunkuje wymogu wyznaczania osi pomiędzy ramionami kąta prostopadle do lica ściany. Dozwolone jest wyznaczanie kąta poprzez takie obracanie osią, które zapewni zachowanie wymaganej wielkości minimum 60° pomiędzy zewnętrznymi krawędziami otworu w ścianie, zgodnie z przedstawionym schematem na rysunku nr 2. Im szerszy otwór okienny i im mniejsza grubość całkowita ściany zewnętrznej, tym bardziej możliwe jest odchylenie osi kąta względem elewacji.

Ad. Pytanie nr 4:

Paragraf 13 ust. 1 pkt 1 wyraźnie określa, że wierzchołek kąta 60° należy sytuować na osi okna pomieszczenia przesłanianego. Rozwiązanie pokazane na rysunku nr 3 nie spełnia tego wymogu, gdyż jest to jedno okno. Do przyjęcia jest rozwiązanie, gdy będą to dwa lub więcej okna, a skrajne z nich zapewnia wymaganą warunkami powierzchnię dla dostępu naturalnego oświetlenia do pomieszczenia, a oś kąta będzie usytuowana w osi tego okna.

(WD)

Niniejszy dokument nie stanowi oficjalnej wykładni przepisów prawa i nie może być stosowany jako podstawa prawna do rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach. Opinie i propozycje zawarte w stanowiskach Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP należy traktować jako materiał pomocniczy.

Kraków, 30 kwietnia 2019 r.