II Nagroda
15 000 zł

autorzy
Sylwia Ilona Cyran

opinia jury

Praca spełnia wymagania konkursu. Projekt w całościowy sposób kreuje zagospodarowanie dostępnego terenu. Dużym walorem pracy jest utrzymanie i podkreślenie walorów przyrodniczych istniejącego obszaru. W projekcie przyjęto zasadę pierwszorzędności środowiska naturalnego. Najwyższą rolę pełni w nim przyroda oraz topografia terenu za którą spójnie podążają ciągi spacerowe. Kształtowany układ kompozycyjny parku ma na celu wyeksponowanie i edukację w zakresie natury wodnej i leśnej, a także podkreślenie i wydobycie walorów widokowych. Za właściwe uznaje się zaproponowane podzielenie obszaru na kilka stref oraz proponowany układ komunikacyjny z ciągami pieszymi i rowerowymi. Strefa aktywności fizycznej zawiera 3 obszary: siłownię plenerową, tor rowerowy, boisko wielofunkcjonalne. Strefa rekreacji zabaw i odpoczynku obejmuje eko plac zabaw i stanowi miejsce dla najmłodszych użytkowników, zawierające elementy sensoryczne czy przeszkody wspierające koordynację ruchową. W pracy zostaje wykorzystany potencjał stawu, który stał się sercem parku. System 3 kładek umożliwia obserwację przyrody, a projektowane tablice informacyjne ukazują informacje przyrodnicze o terenie i obszarach ochrony.

Pracę doceniono m.in. za spójne kompozycyjnie, uporządkowane przestrzenne i efektywne funkcjonalne elementy małej architektury. Jej elementy zostały zaprojektowane tak, aby wtapiały się w otoczenie, a materiały i forma współgrały z otaczającą je naturą i nawiązywały do charakterystycznego regionalizmu. Ciekawe rozwiązanie stanowi tzw. mała architektura leśna umieszczana bezpośrednio między drzewami. Elementy zaprojektowano na podstawie sześciokąta, które nawiązują swoim kształtem do struktury plastra miodu. Są to: platforma ze stolikiem umieszczana na płaskim terenie między drzewami w strefie rekreacji. Umożliwia ona rekreację zarówno pojedynczą: w tym czytanie książek, jak i grupową.

Ponadto, wysoko zostały ocienione zastosowane materiały konstrukcyjne i wykończeniowe, które zakładają minimalną ingerencję w postaci poprowadzenia drewnianych kładek widokowych, nieutwardzone ścieżki sensoryczne oraz ciągi piesze z nawierzchni mineralnej.