PDA 2024 – materiały i technologie dla Architekta. Korzystaj z darmowej wersji online
Zostań użytkownikiem portalu A&B i odbierz prezenty!
Zarejestruj się w portalu A&B i odbierz prezenty
maximize

Bakteriostatyczność posadzek poliuretanowo – cementowych w zakładach spożywczych – dlaczego jest tak ważna?

01 marca '22

Posadzki antybakteryjne PC- Hard od Grupy TURKUS+LAINER™  

Bezpieczeństwo żywności i jakości produktów jest zależne od wielu elementów, w tym od doboru właściwej posadzki. Obecne regulacje prawne wymagają od zakładów spożywczych zachowania najwyższych standardów. Czym jest bakteriostatyczność i jaką pełni rolę w funkcjonowaniu firmy?

Posadzka antybakteryjna PC-Hard®

Posadzka antybakteryjna PC-Hard®

© TURKUS+LAINER

Restrykcyjne wymogi branży spożywczej – bakteriostatyczność i inne czynniki

Rozporządzenie WE 852/04 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 roku dotyczące szczególnych wymagań pomieszczeń, w których przygotowuje się, obrabia i przetwarza środki spożywcze, narzuca na branżę restrykcje, które są kluczowe do zachowania wysokiej jakości produktów i bezpieczeństwa żywności. Nie tylko ważna jest higiena surowców, pracowników, maszyn, otoczenia produkcyjnego, ale również posadzki poliuretanowo — cementowej, na której może dochodzić do rozwoju drobnoustrojów.
To, jaki produkt powinien zostać użyty determinuje wiele czynników (np. wilgotność, obciążenie ruchem kołowym, pieszym, wymagania dot. czyszczenia, obciążenie statyczne, pylenie, ścieranie, wielkość jednostki, kanalizacja, wymagania higieniczne, odporność na środki chemiczne, czy skrajne temperatury). W tej sytuacji inwestor powinien skorzystać z usług doświadczonych architektów, czy producentów, aby zminimalizować ryzyko strat. Bakteriostatyczność ma duży wpływ na procesy produkcyjne w branżach przetwórstwa ryb, mięs, owoców, warzyw, mleka, jaj, produkcji i butelkowania napoi i alkoholi, mąk, pasz, czy w kuchniach przemysłowych.

Posadzka antybakteryjna – kluczowe właściwości

Niewłaściwy dobór powierzchni w zakładzie produkcyjnym może nieść ze sobą poważne konsekwencje. W tej sytuacji kluczowe jest zmniejszenie ryzyka skażenia mikrobiologicznego, a także zapewnienie odpowiedniej powierzchni do pracy, która musi być antypoślizgowa. Posadzki poliuretanowo — cementowe, zmniejszają rozwój drobnoustrojów na powierzchni niemalże w 100%. Architekt projektujący powierzchnię w zakładzie produkcyjnym powinien zwrócić uwagę na to, czy wybrany przez niego produkt posiada certyfikat HACCP, i czy jest on zgodny ze standardem ISO 22196.
Ale to nie wszystko. Bardzo istotny poza bakteriostatycznością jest poziom emisji LZO, czyli lotnych związków organicznych, które w dużej ilości mogą oddziaływać na żywność, pogarszającej jej jakość. Aby zapewnić takie warunki należy stosować nieprzepuszczalne, niepochłaniające, zmywalne i nietoksyczne materiały. Poza tym, dobra posadzka antybakteryjna powinna służyć przez długi okres, nie wymuszając na zakładzie przestojów niezbędnych na wykonywanie renowacji i napraw.

Posadzka antybakteryjna PC-Hard®

Posadzka antybakteryjna PC-Hard®

© TURKUS+LAINER

Posadzki PC—Hard® od grupy TURKUS+LAINER™

Aby zweryfikować, czy na powierzchni na pewno nie dochodzi do rozwoju ustrojów wykonuje się tzw. test ZOI, który bada strefę zahamowania wzrostu. W przypadku posadzek poliuretanowo — cementowych PC—Hard® K2 i AG przeprowadzono badanie na 14 grupach bakterii, które są największym zagrożeniem w zakładach przetwórstwa i produkcji żywności. Wyniki potwierdziły, że na powierzchni nie może dochodzić do ich rozwoju. Stąd też, systemy te zasługują na szczególną uwagę, a więcej informacji znajdziemy na stronie producenta: TURKUS+LAINER
PC—Hard® K2 zapobiega rozwojowi grzybów i flory bakteryjnej, jednocześnie charakteryzując się wysoką odpornością na trudne warunki mechaniczne, a także wysokie temperatury (nawet do 150°C). Posadzki antybakteryjne PC—Hard® K2 i AG posiadają certyfikat HACCP i spełniają najwyższe wymogi LZO. K2 sprawdzi się zarówno w strefach suchych, jak i mokrych, a grubość posadzki może wynosić nawet do 12mm. Ponadto, obydwa systemy są monolityczne, co oznacza, że ilość połączeń i dylatacji wpływa na organicznie magazynowania się nieczystości i resztek pożywienia.
Wysoką bakteriostatyczność wykazuje również system PC—Hard® AG, który świetnie sprawdzi się w branży drobiarskiej, rybnej, czy mleczarskiej. W porównaniu do systemu K2 jest on nieco mniej odporny mechanicznie, jednak zapewnia lepszą antypoślizgowość i wykazuje większą odporność na związki chemiczne. Stąd też bardzo dobrze sprawdzi się w strefach typowo mokrych.

 

Więcej informacji na stronie firmy TURKUS+LAINER w portalu AiB.

Głos został już oddany

BIENNALE YOUNG INTERIOR DESIGNERS

VERTO®
system zawiasów samozamykających

www.simonswerk.pl
PORTA BY ME – konkurs
INSPIRACJE