Wyróżnienie za projekt ogrodu na dachu
autorka
Klaudia Szóstak
opis autorski
Po zapoznaniu się z zadaniem, jakie było do wykonania w ramach konkursu, dokonałam analizy danej przestrzeni na podstawie zdjęć archiwalnych, jak i samodzielnie wykonanej wizji lokalnej. Projekt wykonywany był w dobie pandemii, dlatego postawiłam sobie za zadanie wczucie się w role: pacjenta, rodziny i znajomych odwiedzających pacjenta i pracownika Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
W wyniku tych przedsięwzięć powstał niniejszy projekt, który jest wizją przyszłości. Istniejący, wielkopowierzchniowy parking został przeniesiony pod ziemię, a na jego dachu zaproponowano miejsce integracji, terapii oraz rehabilitacji. Parking doświetlony został świetlikiem, który tworzy oś kompozycji całego ogrodu na dachu.
Ogród został podzielony na trzy ogólne strefy: Strefa Hortiterapii, Strefa Rekreacyjna oraz Strefa Sensoryczna. Każda z nich jest podzielona na podstrefy. W Strefie Hortiterapii znajduje się sad z owocami. Uczestnik terapii mający problemy ze schylaniem się może korzystać z dobrodziejstw sadu, a w sezonie zbiorów, delektować się owocami swojej pracy. Druga część projektowanej strefy uwzględnia potrzeby osób poruszających się na wózkach lub mających ogólne problemy z poruszaniem się. Tutaj, wykonano z płyt OSB kosze z ziemią, gdzie z pozycji siedzącej użytkownicy mogą sadzić roślinność. Ostatnia strefa to zwykłe grządki. W całej strefie sadzone są rośliny jadalne, takie jak rzodkiew, truskawka, marchew itd.
Strefa Rekreacyjna składa się z kreatywnego placu zabaw, w skład którego wchodzą elementy
z materiałów ekologicznych lub z recyklingu: drewniane pale, kamienie lub opony. Drugą atrakcją jest tutaj przeszklone podłoże, będące świetlikiem doświetlającym parking podziemny. Ostatnia atrakcja to długie donice pełniące funkcje siedzisk
z posadzonymi drzewami dającymi cień, które w naturalny sposób kadrują widok
i oddzielają strefy.
Strefa Sensoryczna to pięciostrefowa ścieżka oddziaływująca na wszystkie podstawowe zmysły człowieka. Podróż zaczynamy od strefy dźwięku, która z jednej strony zamknięta jest murkiem, a z drugiej zieloną ścianą pawilonu, które razem tworzą bufor akustyczny. Tutaj za „instrumenty” odpowiadają rzeczy codziennego użytku jak stare patelnie, garnki, drewniane łyżki, chochle, ale również drewniane cymbałki i inne instrumenty. Człowiek przebywający długo w szpitalu tęskni za domem, gdzie na co dzień słyszy stukot naczyń, stąd pomysł na takie materiały. Znajduje się tutaj również studnia z wodą z miejscem na kontemplacje dźwięków szumiącej wody. Kolejna jest strefa dotyku, gdzie można dotykać różnych powierzchni nie tylko rękoma, ale również stopami. Zaprojektowane zostały ścieżki z kamieni, mchu i żwiru, który może być przyjemny w kontakcie z bosą stopą lub wydawać ciekawe dźwięki po zetknięciu z podeszwą. Wzdłuż nich znajdują się poręcze, a wokół samych ścieżek ściany z różnymi materiałami. Są to m.in. gont drewniany i bitumiczny, dachówka ceramiczna, strzecha itp. Trzecia jest strefą widoku połączoną z czasowymi wystawami sztuki (w zimniejsze sezony zostaje ona przeniesiona do pawilonu). Tutaj w otworach murku zobaczymy albo iluzje wzrokowe, albo skadrowany widok scen, jakie się dzieją za murkiem. Kolejna strefa to strefa zapachu, gdzie na podwyższeniu zostały posadzone rośliny wydzielające silne, przyjemne zapachy, jak: żółte róże, lawenda, goździki i inne. Ostatnia, piąta strefa należy do zmysłu smaku. Znajdzie się tutaj tymianek, bazylia oraz inne rośliny i zioła, które można zjeść prosto z krzaka.
