Nagroda w kategorii Wydarzenie architektoniczne
Wystawa „Natalia Romik. Kryjówki. Architektura przetrwania”
autorka
Natalia Romik
kuratorzy
Stanisław Ruksza, Kuba Szreder
współpraca naukowa
Aleksandra Janus
produkcja
Michał Kubiak, Anna Muszyńska (Zachęta), Andrzej Witczak (TRAFO Trafostacja Sztuki)
współpraca
Julia Leopold, Aleksandra Zientecka (Zachęta), Taras Nazaruk i Maryana Mazurak (Centre for Urban History of East-Central Europe we Lwowie)
opracowanie graficzne
Piotr Jakoweńko (Senna Kolektyw)
architektura
Sebastian Kucharuk (Senna Kolektyw)
współpraca przy wykonaniu modeli i form rzeźbiarskich
Agnieszka Szreder, Rafał Żwirek, Oleksii Konoshenko
srebrzenie form rzeźbiarskich
Pracownia Konserwacji Zabytków – Piotr Pelc
przygotowanie skanów i modeli 3D
ArchiTube
reżyser filmów dokumentalnych
Peter Prestel
organizator
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
współorganizator
TRAFO Trafostacja Sztuki w Szczecinie
wsparcie finansowe wystawy
Taube Foundation for Jewish Life & Culture
wsparcie finansowe programu publicznego
The Rozen Family Foundation
finansowanie części dokumentalnej
Gerda Henkel Stiftung
finansowanie projektu badawczego w Ukrainie
Ministerstwo Kultury Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP
finansowanie badań na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie
Ambasada Niemiec w Warszawie
finansowanie konferencji towarzyszącej wystawie
Global Education Outreach Program (GEOP) — Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
współpraca przy programie publicznym
Austriackie Forum Kultury
opis projektu
Wystawa w Zachęcie stanowiła podsumowanie projektu badawczego Natalii Romik wspieranego przez Gerda Henkel Stiftung oraz The Foundation for the Memory of the Shoah. Zaprezentowano na niej lustrzane odlewy dziewięciu kryjówek Żydów z terenów Polski i Ukrainy. Wystawie form rzeźbiarskich towarzyszyła prezentacja interdyscyplinarnych badań antropolożek, historyczek, archeologów i miejskich odkrywców. Był to artystyczny hołd dla architektury przetrwania, kryjówek budowanych i użytkowanych przez Żydów w czasie Holokaustu. Za schronienie służyły między innymi dziuple drzew, szafy, miejskie kanały, jaskinie, puste groby. Artystycznie zmodyfikowane modele kryjówek stały się hołdem dla codziennego trudu ukrywanych i ukrywających, ich kreatywności, solidarności i woli życia.
