III Nagroda
15 tys. zł brutto

autorzy
plus3architekci

skład zespołu autorskiego
Katarzyna Głażewska, Małgorzata Zagłoba, Grażyna Woźniak-Głażewska, Jadwiga Trzeciakowska, Patryk Rosiński

wizualizacje wnętrza
AESDE

opinia jury

W pracy zaproponowano schodkową bryłę budynku z podcieniem, łączącym zaprojektowane wewnątrz funkcje z przestrzenią wokół budynku, łączącym wejścia do biblioteki i domu kultury oraz oferującym zadaszoną przestrzeń dla ogródka kawiarni. W północnej części wysunięcie fragmentu bryły stworzyło przestrzeń dla sceny plenerowej. Zaproponowana lokalizacja sceny plenerowej pozwala na uniknięcie utrudniającego organizację wydarzeń plenerowych hałasu z ruchliwej ulicy Jana Pawła ll oraz zapewnia możliwość efektywnego korzystania z pomieszczeń zaplecza.

Wewnątrz budynku zaprojektowano klarowny układ funkcjonalny z rozdzieleniem funkcji biblioteki i domu kultury. Kawiarnię zlokalizowano na styku tych funkcji zapewniając jej niezależność i możliwość działania także poza godzinami otwarcia instytucji. Zarówno na elewacji jak i we wnętrzach zastosowano naturalne materiały — cegłę i drewno oraz harmonijnie dobrano kolory. Stonowana kolorystyka, świetlistości, przestrzenność wnętrz tworzą klimat skupienia adekwatny do funkcji.

W projekcie przewidziano zastosowanie odnawialnych źródeł energii oraz rozwiązania instalacyjne pozwalające na ograniczenie zużycia energii.

opis autorski

Nowa wesołowska inwestycja będzie wyróżniała się ponadczasową architekturą i szlachetnymi materiałami elewacyjnymi. W wielowątkowej i nie wszędzie uporządkowanej okolicy, jasna, ceglana, bryła ocieplona drewnianymi elementami podcieni w formie pergoli przyciągnie uwagę mieszkańców swą prostą i schludną formą. „Znakiem szczególnym” budynku zapewne staną się rozsypane fikuśnie okrągłe okienka, których wesoła kompozycja na fasadach nada indywidualnego sznytu wnętrzom obydwu placówek.

Siedziba dwóch niezależnych instytucji pomyślana jest jako obiekt inkluzywny i otwarty dla lokalnej społeczności, a zaproponowana architektura jest manifestacją tej idei. Dębowe podcienia, wiążące funkcjonalnie wejścia do biblioteki i kulturoteki będą tętniły życiem nawet poza urzędowymi godzinami pracy, dzięki otwartej dłużej kafejce. Latem klienci kawiarni schronią się w ożywczym cieniu „niby kolumnady” i zapewne skorzystają z geometrycznego ogrodu okrągłych żywopłotów i gęstej murawy, a w słotną jesień przemkną pod zadaszeniem z biblioteki do kulturoteki lub odwrotnie.

W kontekście urbanistycznym nowa bryła nawiązuje do niższej zabudowy szkoły. Schodkowo kształtowana forma otwiera kadr na okazałe drzewo oraz przestrzenie rekreacyjne w północnej części działki. Odsunięcie budynku od ściany hali sportowej sprawia, że wytworzona w ten sposób przestrzeń jest przyjazna i zapraszająca. Wejście do biblioteki jest wyeksponowane i widoczne z ulicy. Także wydarzenia, które będą miały miejsce na plenerowej scenie zyskują klarowne dojście, kierunkujące widzów wprost do plenerowego teatru.
Fasada południowo wschodnia, równoległa do ulicy, jest dynamiczna i światłocieniowa dzięki tarasowemu modelowaniu bryły oraz kontynuacji pergoli eksponującej niezależne wejście do kulturoteki.
Z kolei trzykondygnacyjna elewacja od strony wschodniej jest eksponowana z dużej perspektywy, otwiera się na przestrzenie sportowe szkoły i jest widoczna z łuku ulicy Jana Pawła, a jej skala odpowiada randze lokalnego landmarku, punktu odniesienia. „Spotkajmy się przy kółkach!” — będą wołać dzieci.

układ funkcjonalny

Opiera się na, wymaganym przez zamawiającego, klarownym rozdzieleniu funkcji kulturoteki i biblioteki, funkcje te, choć zorganizowane w jednej bryle nie mają ze sobą żadnych powiązań, ani konfliktów przestrzennych.

Biblioteka ma bardzo klarowny układ. Na wprost przedsionka znajduje się lada recepcyjna, w tle której pojawia się znany z elewacji motyw okrągłych otworów. To zabieg wnętrzarski prosty, lecz zapadający w pamięć, charakterystyczny i wesoły.
W bibliotece, właściwie od razu po wejściu, trafiamy do strefy czytelni dla dorosłych i młodzieży. Przestrzeń ta jest otwarta i ogólnodostępna, a zaaranżowany w niej salonik prasowy znalazł swoje miejsce wzdłuż zachodniej elewacji, przy linii portfenetrów.
Natomiast w odrębnym pomieszczeniu wydzielono czytelnię dla dzieci. Takie rozwiązanie daje możliwość izolacji akustycznej, a co za tym idzie organizacji niezależnych warsztatów dla najmłodszych w trakcie normalnego funkcjonowania wypożyczalni. Ponadto maluchy mogą korzystać z przylegających do ich strefy zadaszonych podcieni, co jest dodatkowym atutem w trakcie zajęć warsztatowych.
Na parterze usytuowano ponadto jeden pokój dla pracowników administracji biblioteki, toaletę dla niepełnosprawnych i pomieszczenie porządkowe.
Pozostałe funkcje określone w programie znalazły się na pierwszym piętrze, do którego dostęp zapewnia centralnie usytuowana klatka schodowa będąca elementem integrującym dwa poziomy, ale także kształtującym nowoczesny charakter wnętrza. Drewniane złoto-dębowe schody, ocieplają monochromatyczne, skromne i jasne wnętrze nadając mu ciepłego wyrazu. Do biblioteki przypisano również, jako opcję, niewielki taras dostępny z holu pierwszego piętra.

Kulturoteka to funkcja tętniąca życiem, gwarna, pełna niespodziewanych wydarzeń i improwizacji, dlatego też jest całkowicie oddzielona od funkcji bibliotecznej, a jej wejście usytuowano w znacznej odległości od spokojnych funkcji czytelni.
Sercem tej części obiektu jest sala widowiskowo-kinowa usytuowana tuż przy wejściu, z możliwością wydzielenia i zamknięcia, co może stanowić dodatkowy atut organizacyjny. Aula na 150 miejsc to niewielka przestrzeń, jak na tego typu funkcję, jednak jest skrojona na miarę zarówno pod względem akustycznym, zapewniając odpowiednią kubaturę, jak i funkcjonalnym i w niczym nie odbiega od większych obiektów pełniących takie role. Dostęp do sali jest zapewniony poprzez akustycznie wyizolowane przedsionki, co jest podstawową zasadą przy projektowaniu wysokiej klasy obiektów widowiskowych. Salę wyposażono w obszerną reżysernię dźwięku oraz oświetlenia wraz wydzieloną i klimatyzowaną kabiną projekcyjną usytuowaną centralnie na osi sali.
W samej sali przewidziano 10 rzędów po 15 miejsc, z przewyżką 16-centymetrową, co zapewnia dobrą widoczność z każdego miejsca w sali. Scena wyniesiona wraz kulisami i zapleczem wyniesiona jest o 45 cm w stosunku do rzędnej -1.6m dla rzędu najbliżej podestu scenicznego. Pozwala to na nawiązanie się z poziomem terenu w północnej części budynku (spadek od rzędnej ulicy to ponad 1m) i powiązanie sceny wewnętrznej z plenerową na jednym poziomie. Zaplecze z dwiema garderobami i magazynem wyposażono w profesjonalne kulisy z przedsionkiem co zapewnia bezkolizyjne funkcjonowanie tej przestrzeni nawet w trakcie wydarzeń w sali widowiskowej. Ta część programu funkcjonalnego (usytuowana na poziomie -1.15 w stosunku do zera budynku) powiązana jest z parterem poprzez niewielką klatkę schodową oraz mały podnośnik hydrauliczny, który zapewni dostęp do tej części obiektu niepełnosprawnym użytkownikom, czy aktorom.
Dwie sceny, na jednym poziomie, powiązane zapleczem i kulisami dają możliwość różnorodnych scenariuszy działań, a także, a może przede wszystkim, mogą obudzić chęć zaangażowania się w wydarzenia kulturalne u dzieci i młodzieży szkolnej. Celowo, scenę plenerową umieszczono w bezpośrednim sąsiedztwie terenów rekreacyjnych i sportowych podstawówki. Być może zachęci to do wspólnych przedsięwzięć, lub do prostych improwizacji wykonywanych ad hoc, na przerwie.
Toalety obsługujące duże wydarzenia na sali widowiskowej zlokalizowano w części podziemnej (ogólnodostępne). W parterze zapewniono sanitariaty dla osób niepełnosprawnych.

We wnętrzu kulturoteki istotną rolę pełni otwarta klatka schodowa. To przestrzeń integrująca wszystkie pozostałe, miejsce spotkań, wymiany, niewielkich wystaw, to tętniąca życiem oś komunikacyjna. Dzięki rozwiązaniom materiałowym (cegła i drewno) i architektonicznym, jak okrągłe okna, czy ażurowa, drewniana ściana strefa ta będzie nowoczesna i niepowtarzalna, będzie miała swój charakter, szczególnie kiedy przed południem na ścianach i podłodze świecić będą słoneczne elipsy i koła.
Na pierwszym piętrze zlokalizowano salę taneczno-gimnastyczną z zapleczem. Pomieszczenie to będzie wyposażone w lustra, drążki baletowe i drewnianą podłogę. W letnie dni amatorzy tańca będą mogli również korzystać z tarasu.
Tuż obok zlokalizowano salę muzyczną z magazynem instrumentów i reżysernią niewielkiego studia nagrań. Ma to być mały, lecz profesjonalny blok pozwalający 10-15 osobowym zespołom lub solistom amatorom spełnić swoje marzenia o nagraniu utworu. Jest to funkcja bardzo poszukiwana na rynku i stanowi doskonałe źródło dochodu nawet dla instytucji, które nie są profilowane jako muzyczne. Podwójne ściany, podniesiona podłoga legarowa, ustroje akustyczne na ścianach i kontrolowana zmienna akustyka pozwolą osiągnąć wysoki poziom nagrań, a także będzie to świetna przestrzeń do codziennych ćwiczeń muzycznych.
Na tym piętrze zlokalizowano również salę wystawową, z możliwością powiązania z tarasem oraz salę komputerową doświetlona tylko od strony północno-wschodniej poprzez okrągłe okno.
Ostatnia kondygnacja budynku w większej części zajęta jest przez funkcję biurową kulturoteki. Poza tym umieszczono tutaj blok pracowni powiązanych z sztukami plastycznymi. Ich koncentracja w jednym miejscu umożliwia ewentualne połączenie funkcji za pomocą mobilnych ścian, gdyby zaszła tak potrzeba.